Een rondje om…

‘Naar de bollen, naar die bloeiende bollen, je weet gewoon niet wat je ziet van de kleuren die je ziet…’ Maar dat is natuurlijk niet veel meer dan dat er in het voorjaar vele velden rijkelijk zijn voorzien van die bollen, met kleuren die de zekere pracht en praal doen verwelken. Want straks worden ze gekopt, komen er machines tevoorschijn en worden dan even aan hun lot overgelaten. Het blad sterft af en nog weer veel later worden ze alsnog gerooid, gedroogd en uiteindelijk gepeld. Voor zover daar nog sprake van is want de huidige jeugd is niet direct geneigd om de handen vuil te gaan maken.

Mogelijk dat arbeidsmigranten dan weer een groot deel van het geheel voor hun rekening gaan nemen, voor de bollen zich over de aardkloot gaan verspreiden. De vraag wie zich dat kunnen permitteren om vervolgens die bollen in de grond te deponeren. En de hoop uit te spreken dat zij het jaar daarop alsnog hun kopjes boven het maaiveld zullen gaan opsteken.

Zondag, een dag dat het vergeven is van de motorrijders, dat velen besluiten in afwachting van de komende week alsnog even van de buitenlucht te gaan genieten, alvorens we weer worden getrakteerd door Pluvius, die zich opmaakt om van zich te laten horen. Niet te beroerd schijnt te zijn om ook de wind wat krachtig bij te gaan staan, opdat de wil van april zijn zegeningen naar voren kan gaan brengen.

Zo’n dag zondag!