Dit keer kort.

Gisteren een bijzonder moment meegemaakt. Een van onze naaste buren is overleden en wij zijn als buren gaan condoleren. Bijzonder als dit in hun huis plaatsvindt, maar hoe raar dat ook klinkt de sfeer was ontspannen. Voor zover je van een ontspanning kunt spreken. Dus voor vandaag een kort schrijven. Opdat ik ook mijn geest de rust kan gaan geven om stil te staan bij een verscheiden. Zie dit niet als een vorm van een dagboek, maar het begint daar wel alle schijn van te krijgen. Ach, ik doe wat want ik moet wat. Maar wat?

Dat blijft de vraag