Bomen.

Het valt niet mee om iedere keer weer wat anders naar voren te brengen. Wanneer ik een column van Diekstra lees, gaan de rillingen over mijn rug. De titel: ‘over psychische verdoving en grenzen aan empathie.’ Terwijl gelukkig velen over dit laatste beschikken, komt dat niet altijd naar voren. Rationeel staat nu eenmaal niet direct in verhouding tot emoties. We bedenken een list, trekken daar conclusies uit en gaan weer over tot de orde van de dag. Laten veel en doen maar wat, maar dat zal vooral op mij van toepassing zijn. Hoewel ik op mijn paden veel zaken tegen kom, waar ik toch nog even over na wens te denken. Simpelweg de tijd nemen en het bekende wikken naar voren laten komen. Wegen blijft een ander ding en zolang er nog lanen te vinden zijn, zijn bepaalde bomen absoluut geen bedrog.

Of was dit van toepassing op dromen?