Beter worden.

Het kan hooguit beter worden. En wanneer je dan een deel van de debatten volgt, kan het haast niet anders dan dat na het slechteren het alleen maar beter kan gaan worden. Het passen op de winkel zorgt er alleen maar voor dat er wederom weinig tot niets gebeurt en dat wanneer men de koppen bij elkaar steekt er van beraadslagingen weinig terecht komt. Het individuele belang gaat de laatste tijd ten nadele van het landsbelang. De hoop is gevestigd op het stemmen dat waarschijnlijk tegen het einde van dit jaar zal gaan plaatsvinden. En onderwijl zullen de messen weer geslepen worden, zal men met de nodige toezeggingen proberen om stemmen te vergaren en blijft het in zekere zin een potje pokeren, voor men een andere weg inslaat. De paden zijn immers versleten, de lanen laten het afweten en waar een degelijk beleid nergens meer te vinden valt, neen er is geen sprake van een boerenbedrog hoewel het daar veel van weg heeft.

En wat het tegenwoordig ook heel goed doet: raaskallen. Nu is dat niet zo vreemd wanneer je bedenkt dat dit een Nederlands woord is dat zich niet direct leent om in het Engels naar voren te komen. Want dat we nog steeds niet door hebben dat het Engels wereldwijd een vlucht heeft genomen, dat zal menigeen niet vreemd in de oren klinken. Maar we houden ons nu eenmaal vast aan dat wat we van huis uit hebben meegekregen. Niet direct iets waar geleerden zich over zouden kunnen buigen.

En over geleerden gesproken: waar zijn de wijzen gebleven die richting aan het geheel kunnen geven? Geen idee, maar in de Tweede Kamer zijn ze niet direct meer te vinden!