Besef

Neen, ik ben geen sloddervos. Hooguit een floddervos en wanneer ik dan aan het flodderen ga, kom ik hooguit een verloren staart tegen. Waarbij ik geen idee heb van wie die staart afkomstig is. Van een paard of misschien van een mug laat staan een olifant. Of een papegaai die zijn staart aan de straatstenen is kwijtgeraakt. Want het blijft een feit: een papegaai is veel te klein om met een olifant te gaan paren. Voor je het weet gaan beiden naar de haaien. Of dat je je vergist in zoetwatermosselen terwijl die uit Yerseke verdrogen. Want ook mosselen mogen zich verheugen om geregeld bij mensen op tafel te staan. Waarbij veronderstelde aanbiedingen het moeten afleggen tegen de prijs die voor een onsje paling betaalt dient te worden.

Je hebt het door, weer een bericht dat nergens op slaat, hooguit dat Rob zijn man ten huwelijke heeft gevraagd. Of dat er wederom ophef wordt gemaakt die J.P. Coen in het verleden bepaald niet heeft gesierd. We hebben nu eenmaal een roemrucht verleden en zullen daar in de toekomst nog zeker niet van zijn verlost. Het open rijten van littekens gaat nu eenmaal gepaard met bloederige wonden. En waar smaakmakers denken dat zij de oplossing hebben voor verschillen ook die zijn niet altijd te overbruggen. Om dan maar weer te zorgen voor een overbruggingskrediet dat garant staat om van het ene kreupele kabinet naar een volgend kabinet te gaan huppelen. Want ik moet nog zien hoe lang de termijn zal worden voor een volgende formatie het levenslicht gaat zien. Waar mogelijke smaakmakers verdwenen zijn, waar Mona wederom op het dessert komt te staan en waar Eddy terecht gaat komen. Of zullen er weer functies elders naar voren komen?

Weet wel dat ik met een zeker wantrouwen de toekomst tegemoet zie!