Bepaald…

Ik kijk bepaald niet uit naar deze dag. Ik zal mij daarbij neer moeten leggen dan wel overheen moeten zetten. Een vorm van afscheid nemen dat met de nodige rouw gepaard zal gaan. Na decennia jaren van verzamelen, gaat een groot deel naar elders. En zullen er waarschijnlijk liefhebbers zijn die zich daarop verheugen, en zich klaarmaken om met mijn spul er vandoor te gaan. Ach, ouder worden gaat geregeld gepaard met loslaten. En juist dat loslaten zorgt voor een niet zichtbare pijn. Waarbij herinneringen in rook opgaan, waar achter de aanschaf de nodige redenen schuilgaan en waar het in zekere zin beter is om dit bij leven te doen dan dat de dood mij heeft ingehaald. Het is niet anders en na een jarenlang uitstel is het niet langer meer afstel. Ik zal ze nog eenmaal door mijn handen laten gaan, zal hooguit wat zaken bewaren tot dat andere moment. Waarop ik er niet meer ben, wanneer mijn laatste gang terug zal zijn naar Moeder Aarde en ik daar zal liggen tot het moment dat… ik geen idee heb wat me dan te wachten staat.

Dan zal ik zeggen dat ik er toch veel genoegen aan heb beleefd!