Asielig.

Het is niet alleen asielig maar ook omsichtig wanneer anderen er met de buit vandoor gaan. Ik vermijd bewust het woord omslachtig, want voor je het weet voel je de hete adem van de Partij voor de Dieren in je nek. En om nu direct als veganist door het leven te gaan wanneer geregeld een agv’tje op het programma staat, daar heb ik geen kipstuckjes voor nodig. Om maar te zwijgen over Newburgers wanneer die uit Hamburg nergens meer te krijgen zijn.

Met andere woorden op de dag van het stemmen, kan het niet op. Maakt Geert een afspraak met zijn kapper om niet langer zijn haren te blonderen, maakt de vrouw van ‘ik ben het beleid’ een volgende keuze uit haar kledingkast vol met vintage kleren en zoekt zij een kapper die WEL betaalbaar is. Want om nu iedere keer voor ruim 500 euro je haar te laten doen, dat gaat nu even boven haar budget. Want een bonnetje om te declareren zit er nu niet meer in. Ja, ze moet het doen met wachtgeld wat toch nog steeds een royale vetpot is. Daar hoor je haar niet over klagen, tenzij je goed aan de schoorsteen luistert. Want ook zij heeft haar verlanglijstje al klaar, hoewel de roetpiet nog even moet wachten. Tenzij die andere Piet alsnog zijn opwachting maakt.

Hebben we de derde dinsdag in september achter de rug staat de vierde woensdag op de rol. En komt zowaar een groot deel van Nederland in beweging, maar welke beweging er met de buit vandoor gaat, ook dat blijft nog even de vraag. We zijn toe aan een drastische verandering, alleen denk ik dat die verandering nog even op zich laten wachten.

En waar de liefde dit keer vandaan komt, het schijnt meestal van twee (of meer) kanten te kunnen komen, tenzij het een ‘moetje’ wordt.