Zorgen…
Blijkt dat er ook een boek met die titel bestaat. Geschreven door een oncoloog ergens in Zeeland. Dat betekent dat ook de Nederlandse taal vol verrassingen zit. En waar ik op mijn beurt dan ook maar weer mee aan de loop ga. Een stuk dat zininizinincinzinnatie is gaan heten. Niet te beroerd om lettertjes te beroeren en wat niet weet hoeft ook niet altijd zeer te doen.
En toch heb ik vandaag met mijn zus te doen. Want zij gaat onder het mes en de hoop is dat de dokter van gisteren de breuk weer zodanig kan gaan herstellen,dat zij op termijn weer lekker met klei in de weer kan gaan. Zal een andere vorm van behendigheid van haar vragen, maar daar ben ik eerlijk gezegd niet zo bang voor. Dat haar geest haar handen zodanig zal gaan verrijken, dat de beelden die zij tevoorschijn weet te toveren haar niet beletten om op haar ingeslagen pad door te kunnen gaan. Duimen kan ik nog, bidden is mij niet gegund maar aan haar denken, dat kan ik wel.
Sterkte zus en de zorg kan ervoor zorgen dat ook die zorgen weer verdwijnen!