Zaterdag avond

Hoe later op de avond, hoe schoner volk. Maar dat is uit een ver verleden tijd. Toen er op zaterdagochtend nog gewerkt werd, de zaterdagmiddag werd besteed aan een bezoek naar de barbier, de zaterdagavond vertier werd gezocht in de kroeg en het gelal des nachts niet van de lucht was. En moeder de vrouw met al hun kroost werd opgescheept om een spelletje te doen voor het geheel onder de wol kwam te liggen. En de winter er nog weleens voor zorgde dat de deken de volgende ochtend met sneeuw was bedekt. En wanneer het ene kind begon te kuchelen, niet veel later iedereen aan het hoesten ging. En de levertraan niet veel meer wist te doen dan met een schep suiker in de open monden te verdwijnen. En de Willem Barentsz nog onder stoom al die walvissen naar binnen sleepte.

Tegenwoordig kun je je vergissen in de hoeveelheid medicijnen bedoeld om het hoesten, kuchen en mogelijk een longontsteking voorkomen. Of ga je onder de wollen deken van dat schaap van Texel. Hoewel deken? Het zijn de donzen dekbedden die voor enige behaaglijkheid zorg dragen. En het feit dat de zaterdagavond voor een groot deel voor de beeldbuis wordt doorgebracht, mensen wensen immers vermaakt te worden, kan het haast niet anders dan dat het volgende wederom van toepassing is:

‘zaterdag avond… ja ja!’