woorden

VERWARRING.

De tand des tijds

brengt mij steeds in verwarring

is gisteren vandaag

wordt morgen straks

of blijft dit het raadsel van de nacht?

Waar zijn de Mohikanen gebleven

en schijnt de maan heel zelden even

waren de Goden kosmonauten

en waar wonen dan die kabouters?

Hoe ver kun je gaan in je eigen bestaan

wat valt er nog meer te leren

moet je van alles steeds uit proberen

door op te staan na het vallen?

Zijn het enclaves waar wij naar zoeken

zijn het vreemdelingen in die hoeken

van een land wat nog geen naam heeft

en valt ook daar het anders te beleven?

Want treurnis is niet wat je wilt

laat staan dat de lach je weet te verleiden

dat een stripboek niet is wat je verwacht

want er komen nog steeds andere tijden.

Geschiedenis is wat je kent

van vroeger naar het verleden

waar je toen nog onbevangen was

en je keek met de ogen van een kleuter.

Je werd wat groter en nam niet alles meer aan

hield je vast aan je eigen wijze

je leek honktrouw ook dat verliep anders

zag een ander pad, nam een andere weg.

En zo dwalen we wat in cirkels rond

nemen een kat of desnoods een hond

genoegzaam kijkend naar je eigen bestaan

en tellen de dagen als vaststaand vast.

04 december 2024, wik