wik & ik

Het gaat niet altijd zoals ik het graag zou zien, dat neemt niet weg dat ik mijn frustraties nog steeds weet te kanaliseren. Daar heb ik geen sloot voor nodig, laat staan een boezem. Ik kreeg vele tekeningen etc. van Rob en heb daar mijn oog op laten vallen. In de wetenschap dat zijn mogelijkheden ongekend zijn en dat ik zelf een foto heb uitgekozen welke mogelijk als voorplaat kan gaan dienen. Hoewel de titel nog steeds een werktitel is, denk ik er stevig over na om toch die titel te gaan gebruiken. Want ik kan mijn naam wel weer geweld aan gaan doen, wikken & wegen kent immers een verleden waar een neef mij geregeld op attendeert.

Goed bedoeld natuurlijk, maar onder het genot van een alcoholische versnapering borrelt dit spontaan in zijn brein op. En dat ik me daar goed in kan vinden, al met al zijn het nog steeds de zegeningen die mij op mijn pad vergezellen. Ik blijf letterlijk in beweging met lettertjes, figuurlijk zou er sprake kunnen zijn van een stilstand.

Maar mogelijk is dit net andersom.