Vraagt u maar…

Het zijn niet alleen dolende geesten die verward aandoen. Het kunnen ook mensen zijn van een hoog aanzien, die zich vergelijken met afgezanten van een andere planeet. En dan het liefst zien dat mensen massa’s zich achter hun voorgenomen roeping gaan scharen. En tegen beter weten in zich verheugen op de beloftes die hun worden voorgehouden. Nationalisme verdient in de huidige tijd een zekere voorkeur, demonstraties worden met harde hand neergeslagen en oproerkraaiers verdwijnen letterlijk en figuurlijk achter slot en grendel. De wereld weet van gekkigheid niet meer wat te doen en de waanzin geniet van de top. Daar zijn geen zielenknijpers meer voor handen, die hebben al de grootste moeite om de wachtlijsten weg te werken. En onderwijl blijven we steeds op zoek naar nieuwe diagnoses, opdat we het een van het ander kunnen gaan onderscheiden. DSM 5 ten top.

De behoefte aan stripfiguren neemt hand over hand toe en ook Sigmund doet nog steeds goede zaken. Want hoe letterlijk dien je de huidige stand van zaken nog te nemen, wanneer het een het ander probeert te overstijgen? En hoe vaak komen mensen die op het randje van het kantje balanceren er met een lachwekkende straf vanaf? Waar rechters dienen te oordelen, is de massa voordien al in staat om de betrokkene de nodige schade te berokkenen. Dankzij simpelweg de media. In hoeverre kan een journalist nog een column voor zijn of haar rekening gaan nemen. Wanneer ieder woord of mogelijke zin repercussies kan gaan veroorzaken? Wanneer lever je je onafhankelijkheid in en wat kunnen daar dan weer de gevolgen van zijn? Moet je simpelweg het puntje van je tong af gaan bijten en besluiten om niet langer het achterste van je tong te laten zien? Huldig je je in stilzwijgen en ben je bereid om de andere kant op te gaan kijken?

Voorheen was de vraag: ‘u vraagt en wij draaien. Tegenwoordig is het wij draaien wat u niet vraagt.’