Times they are

Je houdt het niet voor mogelijk, het is wel degelijk een feit: misdaad loont! Al heb je zoveel zondes op je geweten, een slagorde aan advocaten tot je beschikking, wordt er zelfs een mugshot van je kop genomen en lieg en bedrieg je, slaat met onzin rond je oren, bevind je je in een kennelijke staat van ontbinding en gaat ook bij jou de leeftijd een rol spelen, krijg je het toch weer voor elkaar. Hebben al die stemmers hun verstand verloren, worden hen worsten voorgehouden die gevuld met afgedankt papier, zijn het houtvezels die bedoeld waren om op dat houtje te blijven bijten? Geen idee welke kant het op gaat. Hoe kijkt hij naar zichzelf als hij in de spiegel kijkt? Ziet hij dat wat hij wil zien? Waar zijn zijn oogkleppen gebleven. En spreekt ook hem een broodje hond dan wel kat hem aam?

Van het sociaalliberalisme is weinig meer over en het heeft veel weg dat het ieder voor zich en ook God laat het afweten. Die heeft het al druk genoeg om zijn kerk te gaan zuiveren. Of wat te denken van het parvenu dat er ook maar een slag naar slaat. Het lichtend voorbeeld komt uit het Westen. En het Oosten houdt de kiezen op elkaar. Voorlopig, maar het zal niet lang meer gaan duren voor ook dat op termijn zal gaan veranderen. Waardoor onzekerheid nog meer zal gaan toenemen, er mensen zullen zijn die daar de nodige slaatjes uit gaan slaan en de wereld om hen heen niet verder zien dan dat de omgeving waarin ze verkeren. Gesteund door raadgevers, analisten en lobbyisten en mensen die beschikken over een verborgen agenda. Geen Spiegelaar welke kritische vragen gaat stellen, het fenomeen van een voor allen onder de grond gaan schoffelen en niet te beroerd zijn om graven voor een ander te gaan spitten. Een afschuwelijk beeld, onder de eenvoudige noemer dat misdaad dus loont.

Hoewel, ’times they are-a-changing…’