Sommigen.

Sommige mensen hebben een beperkt denkraam. Bij anderen staat het raam wagenwijd open, vliegen de gedachten alle kanten op en kunnen weer anderen daar geen touw aan vastknopen, waardoor de een als geniaal wordt versleten, terwijl de ander voor afwijkend wordt verklaard. Dat dit niet alleen kunstenaars betreft, maar dat ook een eenvoudig burgerman voor afwijkend wordt versleten, ook dat zal niet direct in de koude kleren terecht gaan komen. En ik bevind mij geregeld tussen dat wijd openstaande raam en dat andere wat mij dan weer beperkt. Edoch ook dat biedt de nodige mogelijkheden. Het huldigen van kiezen uit kwaden kan een pad gaan openbaren, waarbij in zekere zin ook de nodige geneugten zich voordoen.

Dat neemt niet weg dat het levenspad als zodanig, een reis betekent waarbij het doel voorspelbaar is. Simpelweg de DooD die ons aan het eind staat op te wachten. Daar hoef je niet eens een geleerde voor te zijn. En dan dat andere: ontdekkingen die zich voordoen wanneer je met een ander in contact komt. Waarbij het verhaal is dat er meer is tussen hemel en aarde dan wij kunnen bevroeden. En waar Harry Mulisch dan weer een boek over schreef. Schrijvers dus die op de een of andere manier hun sporen hebben achtergelaten. Ook ik houd van schrijven, van overdenkingen en kom tot de ontdekking dat ik die veelal voor mezelf houd. Want de idee dat ik me daardoor kwetsbaar opstel, ook dat is een rem op dit geheel. Dus vandaag maar weer eens wat mijmeringen, nadat ik een gesprek had met mijn jongste dochter.

En heel eerlijk gezegd: dat deed mij goed!