Simpelweg.

Het kan haast niet alles want alles draait nog steeds in het rond. En wanneer Olie B. Bommel zowaar een attractiepark heeft gekregen, maakt Tom Poes nergens meer zijn opwachting. Zelf zijn list en met name een mogelijk bedrog zijn achterhaald. Hoewel hen nu nieuw leven wordt ingeblazen. of Wammes Waggel ook nog een belangrijke rol in het geheel krijgt, ik vond zijn komst altijd wel een verademing.

Maar hoe verhouden stripfiguren zich tot de dagelijkse realiteit? Ook daar valt geen pijl meer op te trekken. Of dit nu Nederland betreft, Europa dan wel de rest van de wereld, waar ik ooit de wereld nog kon volgen, ben ik al lange tijd de draad kwijt. En ook Ariadne is nergens meer te vinden, dus dien je het te doen met de knopen die ik je nu voorleg. Ook daar valt geen goed garen mee te spinnen, laat staan dat ook ik de weg enigszins kwijt ben. Niet dat ik daarover treur, want ook treurigheid kent nu eenmaal een dimensie waar ik niet op zit te wachten. Naast de voorspelbare ledigheid die zich uitstekend leent om het kussen te gaan vullen. Doe het dit keer maar met foto’s van mijn hand, die mogelijk wat soelaas gaan bieden in een wereld waarbij de kopstand in een hoofdstand terecht is gekomen. Was het alleen maar door het feit dat bepaalde figuren zich uitstekend kunnen gaan lenen om als stripfiguur door het leven te gaan. En waar een stripfiguur mogelijk een glimlach naar voren weet te brengen, is het tegenwoordig meer een grimmige mondhoek die aangeeft hoe de tijd er op dit moment voorstaat.

Dat dit soms voor een knoop in mijn maag zorgt, ook dat is simpelweg mijn probleem!