Show.

Soms verdient een dag een gouden randje, maar vaker kiest zwartgalligheid de top. Het is ook dat ik me meer aangetrokken voel tot het absurde dat mij aanspreekt, waarin stripmakers zich uitbundig kunnen uitleven. Of dit nu Sigmund betreft of dat Kamargurka met mij aan de loop gaat, bieden zijn mij even lief. Of dat Franquin een zwartgallig boek heeft geschreven. Terwijl de man zich op andere gebieden totaal anders manifesteert. Het zal ongetwijfeld wel te maken hebben met mijn verleden, de dwaas heeft mij altijd wel iets gedaan. Dat neemt niet weg dat ik mij in de loop der tijd wel heb kunnen uitleven, door daarover te schrijven. Het voormalige Gesticht was zo gek nog niet. En ook dat museum in Haarlem wat ooit onder de noemer ‘Pest en Dolhuys’ door het leven ging, is veranderd. Het ‘Museum voor de Geest’ wat wankelt in een voortbestaan. Want de gelden raken op en de medewerkers komen daardoor in de knel. Terwijl de GGZ als zodanig zich kenmerkt door ellenlange wachtlijsten, jongeren steeds meer worden geconfronteerd met een toekomst die lang niet meer zo zeker is. Worstelen met vragen omtrent hun zijn, wie je nu eigenlijk bent en de vraag of het leven wel zo waardevol is dan dat men veronderstelt. En dan kiezen om afscheid van datzelfde leven te gaan nemen. De dood in zekere zin als een toevluchtsoord gaan beschouwen. En waar de hulpverleners in hun eigen rol vertwijfeld aan hun eigen haren gaan grijpen. Gelijk ook dat beeld in Amsterdam dat ooit het Dolhuys sierde. Razernij en doodsangst gaan immers veelal hand in hand. En waar pillen niet altijd uitkomst kunnen bieden, slaan zij in complete verwarring de hand aan zichzelf.

Vaak vraag ik me af hoe het zover heeft kunnen komen. Is het zo dat men klakkeloos de protocollen volgt en zich niet verder druk maakt omtrent de ander. Is de verharding in de maatschappij ook in het voormalige gesticht terecht gekomen? Of de uitruil van voormalige klinieken teveel in handen gekomen van projectontwikkelaars die het landgoed veranderden in behuizingen die de naam Villa verdienen. Landhuizen in zekere zin gebouwd op Geestgronden, waarbij de dolende zielen van die eerder genoemde dwazen mogelijk nog huizen?

Zwartgalligheid. Sanguinisch, cholerisch, flegmatisch en melancholisch. Bloed, gele gal, slijm en zwarte gal. Hippocrates stal ooit de show.