Prima mee te leven!

Wat valt hier nu mee aan te vangen. Wanneer de nodige roze wolken zijn verdwenen, en deze zijn vervangen door het grauw wordt het een lastige opgave om daar dan weer een verhaal aan te gaan koppelen. Dat neemt niet weg dat ik vind dat Martin nog steeds op de goede weg verkeert. Was het alleen maar om mij van de nodige prikkels te voorzien, waar mijn geest dan weer op los kan gaan dwalen. Een vorm van een dwalende geest die er alles aan doet om niet ergens te gaan verdwalen. Want ook die neiging heb ik geregeld.

Neem nu bijvoorbeeld dat ik gisteren mij de vrijheid heb gepermitteerd om weer eens iets van mij te laten horen. Kwam een oproep tegen van de Flessenpost Egmond dat een verzoek deed om een columnist uit te gaan nodigen. En zowaar ook daar heb ik gebruik van gemaakt, om niet veel later de ontdekking te doen dat dit verzoek was verdwenen.

Daarnaast een schrijven van de Flessenpost Alkmaar om mijn geschrift ook aan de Flessenpost Bergen te doen toekomen. Ja, je kunt gerust stellen dat ik aan de weg aan het timmeren ben, niet zozeer als smaakmaker maar meer als een soort van veredelde Kaasmaker. Ook daar heb ik me immers in een recent verleden mee bezig gehouden. Alkmaars Goud en zowaar ik kom in aanmerking om een certificaathouder te worden. Moet dan nog wel even naar de Smaragdlaan. Ook dat is niet onoverkomelijk. Dien namelijk ook nog de restanten van de computer weg te gaan brengen en gezien het feit dat wij beiden nu over een eigen laptop beschikken…

Ook daar valt prima mee te leven!