Pensionado.

Soms kom je werken tegen, waarbij je niet uitgekeken kunt zijn. Zo ook vandaag, waar een kunstenaar zich heeft uitgeleefd in een vorm van vervreemding. Tegenwoordig is vervreemding bijna dagelijkse kost, waarbij andere omstandigheden kunnen zorgen dat je de realiteit van alledag niet aan je oog laat ontsnappen. De harde realiteit, waarbij platgebombardeerde gebouwen als die eerder genoemde dagelijkse kost worden opgediend. Laat staan de beelden van uitgehongerde kinderen. artsen die weinig tot niets voor de slachtoffers kunnen betekenen, of mensen die de kop van het nieuws halen door andere mensen besodemieteren. Of een jo/jo effect wat zich op de beurs voordoet.

Waar geen nieuws voorheen goed nieuws betekent, staan we niet altijd stil dat ook geen nieuws weleens slecht nieuws zou kunnen zijn. Dus even de blik op oneindig en het verstand op wat anders gaan hand in hand onderweg naar morgen. Wat maakt een pensionado zo bijzonder? Het feit dat het iedere dag opnieuw een vrije dag lijkt te zijn.

Zonder enig gedonder in de glazen!