Over last.

Was er alleen maar sprake van een te overziene omstandigheid. Dan zouden er minder raakvlakken zijn en hoefde de mensheid zich niet al te druk te maken, hooguit over de dagelijkse beslommeringen. Dan zijn het geen machtshebbers die om zich heen slaan, dreigende taal uit gaan spuwen en denken dat zij de sleutel ten aanzien van de vooruitgang nog steeds in hun bezit hebben. Dan hoef je je niet druk te maken omtrent het feit dat de voorzieningen op termijn zo blijven, dat drinkwater standaard uit de kraan stroomt en dat ook de riolering blijft werken zoals deze op dit moment werkt. Of dat je simpelweg door een knopje aan te raken verzekerd bent van licht dat schijnt in de toenemende duisternis. En terwijl de zon er alles aan doet om de panelen van energie te voorzien, kan het haast niet anders dan dat ik mijn zinnen heb gezet op… ja, waarop eigenlijk? Dat ik klare taal spreek, dat ik niet te beroerd ben om mijn handen uit de mouwen te steken, dat de rapen nog steeds onderweg zijn om gaar te worden of dat open office mij de gelegenheid biedt, om weer eens een wanklank aan het geheel toe te gaan voegen. Of dit nu gaat over vruchtvlees, dan wel de perikelen van de Gemeente Alkmaar welke de neiging vertoont om alles maar langzaam aan te gaan passen, waarbij de huidige coalitie niet direct van zich laat horen en ook onze Victor geregeld nalaat om zijn haan Victorie te laten kraaien. Een hennetje past op dit moment beter bij het gegeven dat het ei, weliswaar gelegd, de tijd moet krijgen om uit te kunnen broeden. Of het dient die slechtvalk te zijn welke op een ander moment in een goedvalk gaat veranderen, de meeuwen de stad uit jaagt en de Vlaming in staat stelt om ongelimiteerde hoeveelheden frieten aan de eerzame burger te gaan slijten.

Zonder dat gekrijs van die meeuwen!