Op jacht.

De jacht is geopend, dat wil zeggen dat ik marktplaats afstruin. Op zoek naar boeken die Marlies en Ria kunnen bekoren, en waar enigszins een verslavende werking van uitgaat. De zeven zussen zijn reeds gepasseerd, de olijfboom heet zijn olijven laten plukken, de nachtroos laat zich overdag niet zien. De vlinder heeft een eigen kamer. Ook de lavendel groeit in een tuin. Het Italiaanse meisje is niet het meisje op de rots, de liefdesbrief kent geen afzender en de geheimen van de kostschool laten zich raden.

Met andere woorden: Lucinda Riley is dood en schreef zich een ongeluk. Hoewel van een ongeluk kan geen sprake zijn, want zij verloor haar leven aan kanker. En als ik zo om mij heen hoor, beluister ik dit vaker. En dat zorgt ervoor dat je veel mensen troost kunt gaan bieden door simpelweg het lezen van een boek. De afleiding door de verleiding door met woorden aan de haal te gaan. Een andere wereld te gaan betreden, een enkelvoudige dimensie welke zich in jouw geest openbaart. Waardoor je even de tijd en de omstandigheid vergeet. Je als het ware je in een breingrot terugtrekt.

Dat neemt niet weg dat de oorlogen elders nog steeds in omvang toenemen, dat het rampen zijn die het je het getoonde beeld in sleuren of dat er zaken zijn die het daglicht niet zo lang meer verdragen. Crisisoverleg en het houtje/touwtje geneuzel kent weer een vervolg. Want ook dat komt terecht op het bordje van Schoof. Dickie Dik spint er nochtans garen bij. Maar ook dat is simpelweg een stripfiguur, waar ik de laatste tijd steeds meer geboeid door ben. Want in een strip kun je andere eieren kwijt dan de dure eieren van het dagelijks leven.

Hoe lang duurt het nog voor het Pasen is?