op en TOP
OP LEEFTIJD.
Oud van jaren en jong van geest. Hoewel de geest ook te maken heeft met vormen van veroudering. Het geheugen kent nu eenmaal het genoegen dat het brein in staat is om regelmatig een opruiming te houden. Ontstoffen als het ware en waar de bezem door de chaos zich een weg zoekt, komt dit de helderheid niet altijd ten goede. Om dan maar niet te spreken omtrent de fysieke gesteldheid. Hoe ouder je wordt,word je met meer ongemakken geconfronteerd. Je eetlust is minder, het biertje smaakt anders en je tong heeft meer peper nodig om de smaak wat te verbeteren. Een restaurant met een Michelinster is niet langer aan jou besteed. Over het geheel genomen is je leven aan het vervlakken en voor je het goed en wel beseft, beland je in een ziekenhuis. Juist dan is het goed om stil te staan bij je naderende dood. Ook daar ontkom je immers niet aan. Maar ook daar kun je bij leven alvast een balans op gaan maken. Wat te denken van een levenstestament?
Neen, geen alledaagse kost maar wel iets om wat langer bij stil te staan. Was het alleen maar voor je nabestaanden die dan weten wat jouw laatste wil kan zijn. Zelfbeschikking is dan een woord dat een inhoud krijgt. Een eindeloos einde kan je worden bespaard. En ook is het belangrijk voor die anderen wat te doen met je roerende en onroerende bezittingen. Een herseninfarct kan je zomaar overkomen, je hart kan er spontaan mee stoppen en ook andere ouderdomsverschijnselen kunnen zich openbaren. Het logisch gevolg als je er niet meer bent is het opbaren. Het scheelt slechts twee letters.
Ook wij hebben een levenstestament bij een notaris gedeponeerd. Dat geeft aan de ene kant een vorm van zekerheid in een periode welke zich kenmerkt door de golf aan emoties die zich dan zullen voordoen. Als het ware een doekje voor het bloeden dat zich niet meer laat stelpen. Het verdriet dat zich voordoet en alles wat dan geregeld dient te worden. Een rollercoaster waarin die anderen zich bevinden en jij je van de prins geen kwaad weet.
Als je dat mogelijk geregeld hebt bij leven, kun je de dood met open vizier tegemoet gaan treden. Wordt het letterlijk plukken van de dag die je nog te gaan hebt. Mogelijk ook dat voornemens daadwerkelijk in daden zich voordoen. Eenvoudigweg op weg naar je einde en de wetenschap dat je na je dood niet weet waar je aan toe bent, ook dat kan een vorm van loutering teweeg gaan brengen. Simpelweg: DOEN!

1901-ikWik-2025
Hoe zou het zijn om je hersenpan als metafoor te gebruiken voor een zolder bijvoorbeeld. Oei, ik begeef me nu op zeer glad ijs. Wel toepasselijk in deze tijd van het jaar.
Hoeveel doosjes en dozen, al dan niet met inhoud, liggen er onder het stof van het verleden en een vage herinnering. Het gevoel horend bij de aanschaf – meer dan heb..heb…hebben – is al lang vervaagd. Het bezit is al aan het vervlakken tot een sentimenteel iets. In verbinding met de ikWik op een onlosmakelijke doch afstandelijke wijze.
Het levenstestament als metafoor voor het plan van aanpak. Niet als rust voor de laatste fase maar als plan van aanpak voor het gemoedsrust van je directe omgeving.
Bruun, je individueel warm geweten …