OOgluikend.

Morgenavond een bijeenkomst van de DichtersKringAlkmaar. Vanwege het veertig (40) jarig bestaan. Dat dit gebeuren omgeven wordt door de nodige festiviteiten, dat laat zich raden. Maar allereerst een gedicht dat in dit licht mogelijk niet als een gedicht door het leven kan gaan. Maar niet getreurd, evenzogoed laat ik dit gedicht het levenslicht aanschouwen. Wat het voorstelt, dat weet ik niet meer. Het zag het licht op 17-11-’91, als achtste in een setje.

OOGLUIKEND.

GEDICHTEN DICHT IK NIET
OM VOOR TE DRAGEN

DICHTEN DOE JE ALS DE
LEZER IN JEZELF

OPENT JE GESLOTEN
LUIKEN.

Doe ’t daar maar mee!