Onderwijl…
‘Maar liever dat nog dan een bord voor zijn kop van de zakenman, want daar wordt’ie alleen maar slechter van.’ Hoewel wordt de zakenman daar op termijn mogelijk wel beter van? Wie het weet, mag het zeggen. En wanneer er niets gezegd wordt, is het waarschijnlijk ook wel weer goed. Zoals het zo vaak gaat in zaken, tenzij er een faillissement om de hoek komt kijken. Mensen die nog het een en ander tegoed (dachten te) hebben, hebben vaak het nakijken, de eerste die uitbetaald wordt is immers de belastingdienst. En dan kun je moeilijk stellen dat dit gebeuren de schuld is van het kapitaal. En over kapitaal gesproken: id dat vaak fysiek, blijkt er nog een ander kapitaal te bestaan. Noem het geluk of noem het desnoods omstandigheden. En dan met name in positieve zin. Het feit dat je je bewust bent van je bestaan, het gegeven dat je in omstandigheden verkeert waarbij angst ver te zoeken is, een dak boven je hoofd of simpelweg stilstaan bij je verjaardag. Waar Ellen gisteren haar verjaardag mocht vieren. 41 alweer en zoveel kaarsjes waren niet op haar taart te vinden. Het moment waarop zij geboren werd, het feit dat wij ouders waren geworden en alles wat zich op haar pad heeft voorgedaan. Niet altijd onder gelukkige omstandigheden, maar zij weet zich ook door deze perioden heen te slaan. En ook dat maakt het leven de moeite waard.
Ook ik heb geen klagen en hoef me niet altijd meer af te vragen wat de dag van morgen zal gaan brengen. Sta daar niet altijd bij stil, tijd blijft immers stomweg voorbij aan het glijden. Daar hoef je niet eens zoveel voor te doen. Het feit dat we opa en oma zijn geworden, is als die bekende kers op de taart. Dus gaan we dat lekker vieren. Genieten van een verjaardag met banketstaaf en andere lekkernijen. Niet stilstaan bij alles wat niet goed voor het lichaam is, de suikers en de boter dan wel het eten als zodanig. Het is goed als het goed is en wanneer het wat grammen tot gevolg heeft, die zullen in de tijd wel gaan verdwijnen.
Zolang het maar geen kilo’s zijn!