NUTS!
Een woord. Een woord dat een zeer beladen kenmerk in zich draagt: ‘NUTS!’ Een antwoord van een Amerikaanse Generaal op het voorstel van de Duitsers om zich over te gaan geven. Het Ardennen offensief. Dat vele slachtoffers kende en deze gedode soldaten in Nederland begraven zijn. Margraten, Amerikaans grondgebied wat bij mij zeer gemengde gevoelens naar voren heeft gebracht. Gras wat als het ware met een nagelschaartje bijgehouden wordt, bomen die de plaats toch een zekere beschutting geven, Amerikaanse beveiligers en de uitgestrektheid van die eindeloze rijen kruisen. Witter dan wit en ieder kruis kent wel een naam.



Maar dan die leeftijden: 18, 20, 23, 19, 28, 17, en ga zo maar een tijdje door. En dan al die Amerikaanse staten, steden en plaatsen waar ik nog nooit van gehoord heb. En zij lieten hun leven achter om ons de vrijheid terug te kunnen geven. Maar als ik me nu realiseer dat in een land als Nederland zo langzamerhand een veelkoppig monster aan het groeien is.
Mijn hart klopt nog maar ik houd min hart vast!