Na gisteren.

Was het gisteren gewoon, is het vandaag gewoon niet bijzonder. Een pyjamadag, eindelijk de stofzuiger door de kamer heen gehaald, douchen nog een dag uitgesteld en het tweede deel van de Chinees verorbert. Een beetje op mijn elf en dertigst, hetgeen niet in overeenstemming is et mijn leeftijd. Na een bijzondere dag met Ger een buitengewoon bijzondere dag met Bruno, opdat dinsdag niet zoveel opzienbarends naar voren bracht. Geeft niet, het dagboek van een eenvoudige gek kent nu eenmaal niet al die kleuren die een doodgewoon mens tot zijn beschikking heeft. Hoewel gek, was is dat eigenlijk? Een afwijkende dracht dragen, een rok waarbij een broek wordt verwacht, een laars aan het ene been en een stiletto schoen aan de andere, een gerafelde sjaal welke de kliko heeft overleefd of een geur tot je beschikking hebt die overeenkomt met een stinkende vuilnisbelt op een bloedhete zomerse dag. Ach, de storm wordt aangekondigd, windstoten wakkeren aan en voor je het goed en wel beseft beland je in de sloot. Je past je snelheid aan, laat het jakkeren aan anderen over en houd de witte strepen in de berm vanuit je ooghoeken in de gaten.

En voor je het goed en wel beseft, rijd je je straat in en raak je op de parkeerplaats, na wat rondrijden, ergens anders kwijt.