Maand.

Weer een maand achter de rug. En dan te bedenken dat er nog het nodige op me te wachten staat. Dinsdag wederom naar de huisarts opdat zij haar expertise loslaat op mijn knie. De een krimpt en de ander denkt daar anders over. Het zou me niet verbazen wanneer zij weer een poging waagt om een deel van de korst te gaan verwijderen, hoewel mij dat de laatste keer niet goed bevallen is. Dat bloedverdunners garant staan voor een bloedbad, gelukkig ving mijn broek dat op. Maar dat ook mijn sokken zich daarover ontfermden, neen ik liep gelukkig niet te soppen. En dat ik het in mijn hoofd haalde om ook nog een boodschap te gaan doen, ach een kniesoor die daar aanstoot aan neemt. Want dat is toch iets waar ik nog steeds genoegen aan ontleen. Genoeg gebazel, heb me vandaag weer bezig gehouden met het fotocafe. En sta versteld van de woorden die zich voordoen. Of dit door anderen op prijs wordt gesteld, dat is simpelweg een kwestie van afwachten. Gelijk ik ook een stuk heb geschreven omtrent een wethouder in Alkmaar die uit de snoeppot aan het snoepen was. Neen een naam noem ik niet, hij komt geregeld in de krant naar voren. Op mijn manier lekker bezig en het houdt mij van de straat. Hoewel ik ernaar uitkijk om me toch weer in het straatbeeld te gaan begeven. Een kwestie van door blijven bijten en wanneer er zich een opening voordoet, zal ik daar gebruik van gaan maken.

Opgewekt ging hij vooruit en liet een terugblik achterwege!