in PETTO

Het is maar dat je het weet! En als je het niet weet, zeker geen man overboord. Laat staan dat een volgend onderzoek mij gisteren te wachten stond. Dat het mijn bloedvaten betreft vind ik bepaald geen zeldzaamheid, mijn vaten hebben immers al de nodige ongemakken doorstaan. Maar waar ik had verwacht dat mijn linker geopereerde been minder goede vaten zou hebben dan mijn rechter, kwam ik dit keer bedrogen uit. En klonk uit de mond van de praktijkondersteuner een mogelijke optie van een vaatchirurg. Met andere woorden de lappenmand is mij momenteel wel toevertrouwd en het feit dat mijn onderstel voorzien is van diverse gazen, zorgt ervoor dat ik me wat minder voorspoedig voortbeweeg. En waar die zorgverlener mij ook nog confronteerde met het feit dat ik meer moet gaan bewegen, ook dat kwam als een hamerslag binnen. Vivere et movere. Maar het kan ook altijd nog veel beroerder gaan. Niet dat ik me daarop verheug, je weet immers nooit wat je op andere dagen te wachten staat. En dat de toekomst nog het nodige voor mij in petto zal hebben…

haidewietska, geef vooral veel gas, want al dat getreuzel…