iebelig V
Gelijk ook alle anders, komt ook dit verhaal langzaam tot een eind. Maar niet voordat ik in het zonovergoten Berlijn nog even terug kom op de rondvaart over de Spree. Voordat wij weer gingen Hoppen, opdat wij ook nog tijd zouden hebben om dat wat op het avondprogramma stond met voldoende tijd achter de rug zouden hebben. Want dat was de reden om naar Berlijn te gaan. LGB voor de kenner in alle vormen en maten. Daarnaast was het blijvend genieten van de gezichten die ons geboden werden.
Het Holocaust gedenkteken was afgesloten door hekken, de Reichstag gingen wij vliegensvlug voorbij voor we arriveerden op een boulevard die zich kenmerkte door het vele groen aan de bomen. Je zou niet zeggen dat het al herfst was, want iedereen liep opgewekt te genieten. (W)etenswaardigheden werden door de oordopjes in de oren van Michael gestopt, en ik keek simpelweg naar mogelijkheden om mijn Canon in stelling te brengen.
Mogelijk zijn wat beelden minder geslaagd, dat neemt niet weg dat wat ik heb vastgelegd mijn goedkeuring kan wegdragen. Ik ben wat dat betreft niet zo moeilijk. We hopten verder en kwamen al snel bij de opstap- afstap plaats. Op een tijdstip dat zich niet direct leende voor het avondeten (rond de klok van drie) maar besloten toch maar van een maaltijd te gaan genieten. En Jagerschnitzel voor Michael en ik stortte mij op een goulashschoten. Wederom Fanta en bier. wat er in ging als Gods woord in een ouderling. En de tijd schrijdt wederom voort. Opdat wij voldoende tijd zouden hebben om mogelijk niet alleen de hoeveelheid te ‘keuren’, maar mogelijk ook nog de bus in te kunnen laden. Dus terug naar het hotel ABC om vervolgens de route te gaan bepalen naar de plek waar wij zijn moesten. Kijk niet vreemd op wanneer je een half uur onderweg bent naar die plek, en dan nog steeds in Berlijn verkeert.
we waren daar op tijd, zochten een plek waar de bus kon staan en gingen op jacht naar het nummer dat gegeven was. We dwaalden wat rond voordat Michael telefonisch contact met de dames kreeg. We werden naar hun appartement gebracht en het was wonderbaarlijk hoeveel dozen er stonden in een aankleding die veel weg had van een Industriele touch. Dames stel ik, beide dames zijn werkzaam bij de Polizei en beiden bekleden het ambt van Kommissar. De een wat hoger in rang dan de ander. ‘Alles klar, Frau Kommissar’.
Inventariseren, de locs nakijken, uitleg geven omtrent de waarde gezien het feit dat het toch wel modellen betrof die niet direct meer nieuw waren. En hij nam de tijd, bleef met een loc in zijn handen staan voordat deze loc de benaming kreeg van een ‘Tuteloc’. Simpelweg in een papieren tasje verdween. Tijdens de onderhandelingen verdween ik naar het balkon, want dat heb ik in de loop der tijd wel geleerd. Men kwam het met elkaar over eens over de prijs en toen was het ‘inpakken en wegwezen.’ Dozen werden gevuld en de dames hadden hun handen vol aan het geheel. Er was een lift maar die was niet berekend op de veelheid van goederen. Dat betekende dat 1 persoon met de handel naar beneden ging, dat Michael zich over het inladen ontfermde en dat de dames gewend waren om met zware spullen te sjouwen. We kregen wat te drinken en even later, toen alles naar beneden was, had ik nog een gesprekje met de lager geplaatste Kommissar. Zij vroeg mij wat ik voor werk deed en ik kon haar op de hoogte brengen van mijn psychiatrisch verpleegkundig docentschap.
Buiten is de avond overgegaan in de nacht. Wanneer we wegrijden wordt het besluit genomen om nog even de tank vol te gaan gooien. Bij een Aral tankstation. En waar de goede man zich zorgen maakt omtrent de hoeveelheid vocht, waar ik niet direct bij stilsta, komt hij niet veel later terug met een tweetal blikjes Jack Daniel (10 %) met cola gemengd en voor mij twee halve liters bier.
We genieten nog steeds van de dag en de vooruitzichten. Dat wil zeggen die blikje gaan leeg, een halve liter gaat bij mij naar binnen en niet veel later is het slapen geblazen.
Of ik die nacht nog zijn nacht heb verstoord…