Het kan…

Wanneer je bedenkt dat ook deze maand ten einde loopt, dat het nog een ding is om in Hoofddorp terecht te komen wanneer je bijna drie kwartier erover doet om Alkmaar achter de rug te laten, een kermisattractie van de weg wordt gehaald en het verkeer van ruim vijf banen naar een baan wordt geleid, kijk dan niet vreemd op dat de reistijd als zodanig bijkans twee uur gaat duren en een ochtend gaat verloren aan tijd. Maar wat stelt tijd voor in relatie tot mensen die optimaal kunnen genieten van hun pensioen. Maar dan komen niet veel later de verschillende kwaaltjes naar voren. Het feit dat het naderen van de zeventig dan wel in die jaren te komen verkeren, zorgt ervoor dat de een last heeft van een knie, de ander problemen heeft met de heup een derde met de gevolgen van een staaroperatie en de halve glazen komen weer op tafel. Dwz vol of leeg. En de bedoeling daarvan is duidelijk: hoe kijk jij op dit moment tegen jouw leven aan? Dan komt de sores op tafel. Het wel en wee van een doorsnee mens, die wordt getroffen door de nodige fysieke problemen. En dat zorgt ervoor dat we langdurig bij het ziek zijn stilstaan en gelijktijdig proberen om het huidige leven toch weer een zodanige draai te geven dat het leven bij de dag toch een belangrijk uitgangspunt blijkt te zijn… En toch hebben we het geweldig met elkaar, daar van alles de revue passeert. Kinderen, kleinkinderen en alles wat daar tussendoor naar voren komt. Dus gewoon een gewoon geweldige dag, waarbij de lasagne met een toet van ijs de bekroning was van de dag van vandaag.

Dus simpelweg een dag met een gouden randje.