Het GAT! ach gat, bah.

Het heeft wat weg van het legendarische gat van Wormer. Wat destijds vele kranten haalde en waar zelfs televisieploegen uit verre landen over berichten. Maar achteraf bleek dit gewoon een verschuiving te zijn van ondergronden, in een gebied dat zich kenmerkte door veen. En waar op een ander tijdstip turf werd gestoken, welke niet zo bruikbaar was. De zilte zee van voorheen had de turf voor een deel onbruikbaar gemaakt. Hoe of ik op dit onderwerp kom? Schreef een aantal columns omtrent de toestand in Alkmaar.

Waar de ene coalitie werd gewipt, om plaats te maken voor een andere coalitie. Glimmend van trots poseren zij voor een fotograaf, een ‘big smile’ tekenend voor het akkoord dat zij zojuist getekend hebben. Waarbij voormalige wethouders wederom hun opwachting komen maken. Gepokt en gemazeld als het ware en omringd door hen die hun wel zien zitten. Waar stappen uit het verleden naar het heden leiden. Want ook dat gaat gewoon door. En de verwachtingen die zij koesteren. Torenhoog, waarbij de hoogte van de Groote Kerk ook niet meer heilig is. Of de man van de Bijl die zich opwerpt als voorvechter van hondenpoepdispensers. Je moet er maar op komen.

Hij heet geen Jeroen, maar simpelweg Ben. En laat daardoor Jan, Jans en de kinderen aan zich voorbij gaan. Maar ook de tegenpartij ziet het licht. De noemer wordt oppositiecoalitie. Als tegenhanger. Je moet toch wat als je weet dat Alkmaar zich op dit moment niet bepaald van zijn zonnigste kant laat zien.

Maar we hebben nog steeds een Kaasmarkt en straks BOA’s die bewapend zijn!