Ehrgeiz.

Je moet toch wel wat eerzuchtig zijn, om je voor een karretje te laten spannen. En dat karretje verdwaalde op een zandpad. Het was niet zomaar een karretje, het was een karretje vol geladen met relatief jonge mensen. Mensen die elders hun verdiensten tentoon mochten spreiden, die beschikten over de nodige bestuurservaringen, alleen gold dat hooguit op provinciaal niveau. En nu werden ze geconfronteerd met een voldongen feit: ze dienden zich op landelijk niveau te gaan manifesteren. Konden wel gaan beschikken over een groot ambtelijk apparaat, hadden alleen nog geen idee met welke knoppen zij in aanraking zouden komen. Of te weten hoe zij deze knoppen zouden gaan bedienen. Konden in dit stuk niet direct terugvallen op een souffleur, gezien het feit dat die souffleur elders was komen te wonen.

In een optrekje in Brussel wat 20 kamers omvat. In een daarvan zal hij regelmatig vertoeven, in de andere kamers kan hij overnachtingen gaan aanbieden aan mensen die op de een of andere manier dakloos zijn geworden. Hoewel, ook dat valt ernstig te betwijfelen. Want Den Haag blijft toch zijn voorkeur houden en over beveiliging hoeft hij zich niet langer druk meer te maken. Reizen is een ding, de diplomaat uithangen een goede tweede en een derde is dat hij in staat zal zijn om met al die anderen op de een of andere manier te gaan communiceren. Hij heeft het wat dat betreft een stuk makkelijker dan Dick.

Brekebeen en krikkemik gaan vergezeld op zijn pad naar avontuur. En of hij dat pad zal blijven bewandelen, ook dat wordt steeds meer een vraag. Het Torentje ging aan hem voorbij, het laatste avondmaal zal hem nauwelijks kunnen bekoren en met al die vicepremiers is het bepaald niet vrolijk eten. Een bittertje op zijn tijd is niet verkeerd, maar vele bittertjes kunnen slecht gaan vallen. Je moet er dan ook het nodige voor over hebben om daar nog de ballen van te snappen. Bitterballen bedoel ik dus, maar voor hetzelfde geld worden dit vlammetjes.

Maar dan nog kan ook hij straks terugkijken op zijn tijdperk. Zo schrijft hij op zijn manier geschiedenis en hoewel hij een doctorandus titel ontbeert, zijn voorganger voer daar wel bij. Maar ook dat is (on)voltooid verleden tijd.

Want iets wat als erfenis op je bordje terecht komt, zal niet altijd voltooid gaan worden.

Ehrgeiz: ‘ik had nooit gedacht dat iemands ambitie hiertoe zou leiden!’