De wereld.
Het zou zomaar de negentiende kunnen zijn. En wanneer ik er met verschillende data vandoor ga, voel ik me enigszins geroepen om toch een zodanige actie te gaan ondernemen om de kluit niet langer te gaan beduvelen. Want wat heeft die kluit nu te maken met het feit dat ik een poging ga ondernemen om een vergelijk naar voren te gaan brengen? Want waar het om gaat is of je voldoende detectieve vermogens hebt om het verschil te kunnen duiden. Alsof er iets te duiden valt…

Daar gaat het niet om, het feit dat Jan zijn sporen in Berlijn achterlaat is simpelweg het gegeven. Dat ik mijn webmaster bij deze een verzoek doe met de vraag of hij in staat is zijn foto’s goed naar voren te gaan brengen is bij deze dus de vraag. Dat ik probeer om via tickets met hem in verbinding te komen een gegeven. Maar dat ik mij hierdoor uit het veld laat slaan, neen dat slaat werkelijk waar nergens op.
Ik ben nu eenmaal niet sportief aangelegd!
P.s. Nu staat de wereld op zich al op z’n kop, ben ik bereid om mijn duit in dat zakje te gaan doen!
Deze keer op hoofd en handenstand tegen de muur.
Yvonne plaatste mijn laptop zo dat ik de foto’s kon bewonderen. De letters werden wel wazig.