de vier de

Het valt verdraaid niet mee om iedere dag opnieuw het wiel uit te gaan vinden. Nu gaat het dit keer niet om een rad van avontuur, daar staat de wereld reeds bol van, maar meer om iets op tafel te zetten waarbij je denkt: ‘ach, het valt verdraaid wel mee. Jawel wederom het woord verdraaid, want dat er tegenwoordig op allerlei gebieden wordt gedraaid, ook dat valt niet te ontkennen. Het hoorngeschal neemt luidkeels toe, de post maakt overuren en het laat zich raden waar uitgekookt mee op tafel komt. Van sauzen kan geen sprake meer zijn, ook de pakjes en de zakjes worden zoveel mogelijk gemeden en voor je het weet sta je in je eigen tuin gras te eten. Ben je net van de havervlokken af, begint ver weg een koe te loeien. Of wordt er een tipje van een bakje losgepeuterd opdat er toch wat graan aan de yoghurt kan worden toegevoegd. Suikers zijn immers uit den boze en wanneer ik mij bezondig aan stimpestamp met peper en natuurlijke witte wijnazijn, zal het de grof gesneden andijvie een rotzorg zijn of daar ook spekkies aan ten grondslag liggen.

Met andere woorden: het geheel dient meer dan de mensheid doet vermoeden, er kan sprake zijn van een naderend voorjaar, de krokussen ontwaken en de zon probeert om de aardkloot van de nodige warmte te voorzien. En onderwijl bulderen de kanonnen nog steeds door, zijn het drones die het geheel in vlam weten te zetten en proberen machthebbers zoveel mogelijk slaatjes te slaan op die gebieden waar zij hun oog op hebben laten vallen.

Het schijnt zo te zijn dat het een man een golfje naar zijn hand is…