Witte donderdag.
Goed, de voetwassing achter de rug en op naar de dagen die voor ons liggen. Pasen en het Urbi et Orbi dat ons te wachten staat. En het bedanken voor de gezegende bloemen die jaarlijks vanuit Nederland naar het Vaticaan worden gestuurd. Voor de huidige Paus zou het ook een opgave zijn om een blik te werpen op dan wel in het Keukenhof. Laat staan dat zijn artsen het hem zouden afraden vanwege de vele pollen die zich in het luchtruim bevinden. Met andere woorden: het gaat weer eens nergens over hooguit dat de val van het huidige kabinet langs een ravijn heeft gezoefd. Want dat zoeven heeft dan weer te maken met die Haas uit de Fabertjeskrant. En wanneer meneer de Uil zo ver gaat dat juffrouw Ooievaar weer eens haar snavel houdt, dan is de omstandigheid als zodanig ver te zoeken. Hetgeen mij vervolgens op een pad brengt, waarbij ik de gelegenheid te baat neem om weer eens anderszins van me te laten horen. Laat na om met MA aan het werk te gaan. Print wel een beeld uit wat mij aanspreekt en wat ik al eerder naar voren heb gebracht. Heb absoluut geen last van onthoudingsverschijnselen hoewel ik daar wel weer voor open sta. Tenslotte is Goede Vrijdag als vrije dag ons door de neus geboord, terwijl ik op dat moment nog de noemer Commies C had. Een ambtenaar in het toenmalige Provinciaal Ziekenhuis Duin & Bosch te Castricum. En als docent mijn beperkte kwaliteiten tentoon mocht spreiden. En naderhand bleek dat de provincie er twee soorten Commiessen achter de hand hield. Ik naderhand nog een nabetaling kreeg die er toentertijd niet om loog. Daar een trein voor kocht en een vitrinekast bij nam. De trein heb ik nog evenals de vitrinekast. Maar dat deze op termijn elders komt te verkeren…
Ach die tijd zal het dan wel weer gaan leren.

Laatste 10 reacties