waswaxbadrollen
Goed! Deze keer doe ik het niet zelf. Deze keer laat ik Martin Bril aan het woord.
In de wetenschap dat hij zelf niet meer het woord kan voeren.
En voor deze ene keer stel ik voor dat JU die dit leest, deze tekst hardop voorleest. Karaoke maar dan zonder muziek. Hoewel de wijze waarop Ju de tekst voorleest klinkt mij dan weer als muziek in de oren! En als Ju dan niet horen wilt…
In de wetenschap dat hij zelf niet meer het woord kan voeren.
En voor deze ene keer stel ik voor dat JU die dit leest, deze tekst hardop voorleest. Karaoke maar dan zonder muziek. Hoewel de wijze waarop Ju de tekst voorleest klinkt mij dan weer als muziek in de oren! En als Ju dan niet horen wilt…
PRATEN
‘Waar denk je aan”‘ dat is een vraag die ik vaak stel. Vooral aan mijn vrouw. Eigenlijk alleen aan mijn vrouw. Zij wordt er soms stapelgek van. Ze is best bereid haar gedachten met mij te delen. Maar niet op commando. Bovendien betwijfelt ze of ik wel werkelijk ge”nteresseerd ben in wat ze denkt. Volgens haar stel ik de vraag alleen maar omdat ikzelf niets te melden heb. Dan moet zij de kar maar weer trekken met een leuk verhaal.
Is dit zo”
Waarschijnlijk wel. Als ze aan mij vraagt waar ik aan denk, geef ik meestal een ontwijkend antwoord. En als ik de energie niet heb om even net te doen alsof ik aan iets leuks dacht (wat ik zelden doe, want het leven is een hellegang), of er schiet me gewoon niets te binnen, dan zeg ik: ‘Nergens aan.’ Ik betrap mezelf er ook wel eens op, trouwens, dat ik “cht nergens aan denk. Het kan dus. Nergens aan denken. Maar verkoop het maar eens.
‘Dat kan niet, je denkt ergens aan. Ik zie het aan je.’
Daar heb je het al: vrouwen zien meer dan mannen. Mijn vrouw kan bijvoorbeeld zien dat ik gespannen ben. Of dat ik ergens over loop te tobben. Dat er iets aan me vreet, whatever.
Andersom kan ik dat soort dingen helemaal niet aan haar zien. Daar kun je mee zitten, in een huwelijk. Maar ik ben niet helemaal gek. Als ze vrolijk is, mijn schat, ontgaat me dat niet. Maar de dieperliggende dingen blijf ik maar missen. ‘Je bent gewoon niet ge”nteresseerd,’ krijg ik dan te horen. Dat is niet waar. Want daarom vraag ik immers: ‘Waar denk je aan”‘
Maar volgens haar zit het anders in elkaar. Volgens haar vraag ik het alleen om de stilte te vullen, en haar de verantwoordelijkheid op te dringen daar iets aan te doen. Idem dito met de vragen ‘Wat zullen we eten”‘ en ‘Wat zullen we doen”‘ Ik heb geen flauw benul en als zij met een voorstel komt, kan ik het afkammen. Ja, het is me wat, dat huwelijk. Je loopt tegen de gekste dingen aan. Toch hou ik erg van mijn vrouw.
Een ander probleem. Mannen willen neuken, vrouwen willen praten. Sorry dat ik het zo lomp formuleer. Maar het komt hier op neer: eerst gezelligheid, een fijn gesprek, wat humor, waxinelichtjes in de tuin, een glaasje erbij, dan, misschien, als de sterren goed staan: het slaapkamerwerk. Wine en dine, om het kort samen te vatten. Maar in het huwelijk is er vaak maar weinig te zeggen, zie boven, of weinig tijd. Dan is de omgekeerde weg de betere.
Eerst de wip, dan het kletsen.
Echtelieden beiden voldaan en tevreden; back to basics, dat praat fijn. Niet in slaap vallen is essentieel. Daarom een tip: doe het overdag, of ‘s avonds met alle lichten aan. Niets zo benepen als seks in het donker, en onder de dekens.
Nog even verder.
‘Je hebt zeker zin”‘
Kent u die vraag” Waar ziet ze het in godsnaam aan” Ik heb mijn mond niet opengedaan. Niet eens gevraagd waar zij aan dacht. En nu dit! Ik had niet eens zin. Maar nu wel. Haar schuld. Wedden dat zij geen zin heeft” Eerst praten. Kom op, waarover” De kinderen” Dat is geen fijn begin. Zij zou het wel graag willen, de zorgen sharen, weet je wel, maar ik zou het liever over de Kamasutra hebben. Of over jurkjes en schoenen. Maar wat eigenlijk op het programma staat: we moeten het over de boekhouding hebben. Ook al zo’n voorgerecht dat je de lust tot verdere consumptie ontneemt. Geld. Niets is dodelijker voor seks dan geld, en geldzorgen spannen de kroon. Waarom is seks trouwens belangrijk”
Nou ja, vanwege dat praten.
‘Zeg eens wat, man!’ roept mevrouw wel eens uit. ‘Overal heb je praatjes, maar thuis doe je geen bek open!’ Ja, wat moet ik daar op antwoorden” Dat ik nou juist zo graag thuis ben omdat ik dan niets hoef te zeggen” Eindelijk mezelf kan zijn” Het moet niet gekker worden. Maar de ervaring leert dat het juist wel altijd gekker wordt. Dat noemen we dynamiek. Maar er komt een dag dat ik alles omdraai. Buiten de deur zwijgend en nors, en binnen een kwetterende kletsmajoor. Ja, je moet bezig blijven in het huwelijk. En praten dus.
‘Waar denk je aan”‘ dat is een vraag die ik vaak stel. Vooral aan mijn vrouw. Eigenlijk alleen aan mijn vrouw. Zij wordt er soms stapelgek van. Ze is best bereid haar gedachten met mij te delen. Maar niet op commando. Bovendien betwijfelt ze of ik wel werkelijk ge”nteresseerd ben in wat ze denkt. Volgens haar stel ik de vraag alleen maar omdat ikzelf niets te melden heb. Dan moet zij de kar maar weer trekken met een leuk verhaal.
Is dit zo”
Waarschijnlijk wel. Als ze aan mij vraagt waar ik aan denk, geef ik meestal een ontwijkend antwoord. En als ik de energie niet heb om even net te doen alsof ik aan iets leuks dacht (wat ik zelden doe, want het leven is een hellegang), of er schiet me gewoon niets te binnen, dan zeg ik: ‘Nergens aan.’ Ik betrap mezelf er ook wel eens op, trouwens, dat ik “cht nergens aan denk. Het kan dus. Nergens aan denken. Maar verkoop het maar eens.
‘Dat kan niet, je denkt ergens aan. Ik zie het aan je.’
Daar heb je het al: vrouwen zien meer dan mannen. Mijn vrouw kan bijvoorbeeld zien dat ik gespannen ben. Of dat ik ergens over loop te tobben. Dat er iets aan me vreet, whatever.
Andersom kan ik dat soort dingen helemaal niet aan haar zien. Daar kun je mee zitten, in een huwelijk. Maar ik ben niet helemaal gek. Als ze vrolijk is, mijn schat, ontgaat me dat niet. Maar de dieperliggende dingen blijf ik maar missen. ‘Je bent gewoon niet ge”nteresseerd,’ krijg ik dan te horen. Dat is niet waar. Want daarom vraag ik immers: ‘Waar denk je aan”‘
Maar volgens haar zit het anders in elkaar. Volgens haar vraag ik het alleen om de stilte te vullen, en haar de verantwoordelijkheid op te dringen daar iets aan te doen. Idem dito met de vragen ‘Wat zullen we eten”‘ en ‘Wat zullen we doen”‘ Ik heb geen flauw benul en als zij met een voorstel komt, kan ik het afkammen. Ja, het is me wat, dat huwelijk. Je loopt tegen de gekste dingen aan. Toch hou ik erg van mijn vrouw.
Een ander probleem. Mannen willen neuken, vrouwen willen praten. Sorry dat ik het zo lomp formuleer. Maar het komt hier op neer: eerst gezelligheid, een fijn gesprek, wat humor, waxinelichtjes in de tuin, een glaasje erbij, dan, misschien, als de sterren goed staan: het slaapkamerwerk. Wine en dine, om het kort samen te vatten. Maar in het huwelijk is er vaak maar weinig te zeggen, zie boven, of weinig tijd. Dan is de omgekeerde weg de betere.
Eerst de wip, dan het kletsen.
Echtelieden beiden voldaan en tevreden; back to basics, dat praat fijn. Niet in slaap vallen is essentieel. Daarom een tip: doe het overdag, of ‘s avonds met alle lichten aan. Niets zo benepen als seks in het donker, en onder de dekens.
Nog even verder.
‘Je hebt zeker zin”‘
Kent u die vraag” Waar ziet ze het in godsnaam aan” Ik heb mijn mond niet opengedaan. Niet eens gevraagd waar zij aan dacht. En nu dit! Ik had niet eens zin. Maar nu wel. Haar schuld. Wedden dat zij geen zin heeft” Eerst praten. Kom op, waarover” De kinderen” Dat is geen fijn begin. Zij zou het wel graag willen, de zorgen sharen, weet je wel, maar ik zou het liever over de Kamasutra hebben. Of over jurkjes en schoenen. Maar wat eigenlijk op het programma staat: we moeten het over de boekhouding hebben. Ook al zo’n voorgerecht dat je de lust tot verdere consumptie ontneemt. Geld. Niets is dodelijker voor seks dan geld, en geldzorgen spannen de kroon. Waarom is seks trouwens belangrijk”
Nou ja, vanwege dat praten.
‘Zeg eens wat, man!’ roept mevrouw wel eens uit. ‘Overal heb je praatjes, maar thuis doe je geen bek open!’ Ja, wat moet ik daar op antwoorden” Dat ik nou juist zo graag thuis ben omdat ik dan niets hoef te zeggen” Eindelijk mezelf kan zijn” Het moet niet gekker worden. Maar de ervaring leert dat het juist wel altijd gekker wordt. Dat noemen we dynamiek. Maar er komt een dag dat ik alles omdraai. Buiten de deur zwijgend en nors, en binnen een kwetterende kletsmajoor. Ja, je moet bezig blijven in het huwelijk. En praten dus.
Uit: Liefde, seks & regen, Intieme berichten, Martin Bril, 2008 Prometheus, Amsterdam.
mirrormirrormon the wall…..
Lexxx
sorry ging even te snel
mirror mirror on the wall……
Lexxx
Zo…is dat even herkenbaar. Je krijgt wel mooie cadeautjes he”! En heel fijn dat je ze deelt.
Dikke kussen
Heb je een Martin Bril pas van iemand gekregen, of een passend artikel opgezocht”
Want de zinnen:
"Overal heb je praatjes, maar thuis doe je geen bek open!"
"Ja, wat moet ik daar op antwoorden” Dat ik nou juist zo graag thuis ben omdat ik dan niets hoef te zeggen” Eindelijk mezelf kan zijn”"
Lijken zo goed te passen in de woorden van de laatste dagen..
Martin Bril noemde zich een man van wandtegels. "Ik hou meer van eenvoud dan van complexiteit. Meer van minder dan van meer. Mijn favoriet is: goed is beter dan slecht. Die is zo sterk, daar kun je niet omheen. Maar probeer er maar eens naar te leven."
De oppervlakte is diep genoeg, vindt hij. De oppervlakte is namelijk helemaal niet oppervlakkig – van de buitenkant kun je een hoop aflezen. Hij hoeft zijn lezers niet aan het denken te zetten. Dat is voor dominees. Hij wil ze laten lachen, of ontroeren ..
Net als jij ook nu weer doet.
Door woorden te vinden waar je zelf geen tijd, energie of verantwoording voor af hoeft te leggen, omdat ze simpelweg niet van jou zijn.
Maar wel zo voelen.
Citaat van Paula
"net zoals het bij ons gaat"
als ze Brils stuk leest…
Dat terwijl ik dikwijls hoor als ik Brils verwoorde m(e)(a)nsvisie meedeel aan haar.
Ach flikker toch op, leer toch eens praten.
Heerlijk viva het gehuwde leven!
Uiteindelijk zegt iedereen te luisteren en willen we dat die ander zonder teveel gedoe snapt wat we zenden.
Een eindeloos dilemma dat;
als ik iets voor de ander doe
ik dit niet voor die ene kan doen. als ik iets voor die ene doe
ik niet toekom aan mezelf.
als ik niet mezelf gun heb ik de ander niets te geven.
Soms in een onbaatzuchtige bui geef ik wat ik delen heb terwijl de ander hier niet op zit te wachten.
Geluk schuilt dan toch altijd in het kleine. Het gevulde broodtrommeltje.
De koffie die klaar staat. De deuren die afgezeemd zijn.
Of die ene blik,
de vasthoudendheid
de ander
zijn/haar
diepere behoefte te laten voelen.
Het gevoel samen met het stappen de wereld te laten draaien.
Om vervolgens te vervallen in de routine die wij ons leven noemen, maar uiteindelijk niets meer is dan het vervullen van onze behoefte piramide. Iets waarvan je tijdens de jacht ertoe gefocust geen oog hebt voor de behoefte voor degene voorwie je uiteindelijk allemaal doet.
Ben verheugd dat je een jonge vrouw op de wereld gezet heeft die heel duidelijk haar eigen behoefte kenbaar kan maken en ze niet ondergeschikt maakt aan een man in haar leven. Bewijs dat ze durft te dromen. in een vlucht met de vleugels door de ouders gegeven.
wat een weelde wat een zegen. kinders die volwassen worden. mensen die hun eigen keuzes maken en in contact blijven met hen die hen dierbaar zijn.
voorwaarde van succesvol eindeloos levensliefde behoeften te laten golven.
En dat is mooi!
s’Avonds
wanneer we inslapen,
worden wij eigenlijk allen acteurs en gaan steeds een ander
toneel op om onze rol te spelen.
En overdag”
Overdag studeren we die rol in de werkelijkheid in.
Soms leren we die niet naar behoren en durven we dan niet
op het toneel te verschijnen, maar verbergen ons achter
andere acteurs die hun tekst en gebaren beter kennen.
En jij, jij komt naar de zaal om onze voorstelling te zien,
niet om erin mee te spelen.
Laat jouw oog op mij vallen op een moment dat ik mijn rol
goed beheers, want niemand is zeven dagen per week wijs
en mooi.
Milorad Pavic
het chazaars woordenboek
"mannelijk exemplaar"
Van spiegels naar was (wax ine)tussen rollen persen vallen woorden mij ten deel!
En al die woorden laten zich niet tussen die rollen persen.
En neen, ik zocht praten niet op.
Ik kwam dit stomweg tegen…
Ben bang dat je het nu NOG drukker krijgt met Lezen dan het Schrijven…