wankelt wat er even wicht

Geplaatst op door

20100128-1264355111N2401water929

:: GRIJS ::

in de wereld van
nullen en enen
donker of licht
zwart of wit
leeft het grijze

– garoet –

‘Hij dook ineens op en had meteen het imago van de reddende engel.’

Maar dat kwam van een ander. Een ander in de zin van iemand die spontaan opdook in een artikel
omtrent een ‘meer magisch realist dan een reddende engel.’ Het gaat dan over Benno Tempel,
directeur van het Gemeentemuseum in Den Haag. En een museum in Opmeer.
En dat dit geen utopie is. Curatoren hullen zich echter in stilzwijgen.
Dat Museum voor Realisme in Opmeer wat ooit door Dirk Scheringa als hobby uit de klei werd getrokken.
En wat mogelijk weer door de afbraak van baksteen tot steenslag wordt veroordeeld.
En dan verdwijnt onder asfalt. Om weer wegen te bouwen.
En de kunst als kunst in depots te zien verdwijnen.
De stoffigheid die kunst kan laten wegkwijnen.
Een traan die door een omstander wordt gelaten voordat deze weer over gaat tot zijn orde.
Van die dag. Zo’n soort van Benno kwam ik tegen.
Eerst in de vorm van Patrick. En toen, dankzij Trudy, in de vorm van Richard.
En de dank die ik daarvoor uitspreek laat zich ook niet realistisch omschrijven.
Juist heel erg realistisch: grandioos geweldig! En ik sta nog steeds met open mond te kijken hoe
JU dit beiden gelapt hebt! En dat zorgt weer voor wat krijt.
Krijt waarmee ik voorheen expressie op een bord naar voren bracht; krijt wat tegenwoordig als versnapering in de winkel te koop is. Venco is de naam. En als ik me dan vergis: duidt het mij slechts euvel!

20100124-1264358283N2401brug928

Want ik kwam vandaag tot een andere ontdekking: de wereld wit, grijs en zwart en daar wat verdwaalde
kleuren in aangebracht. Waarschijnlijk omdat de kleuren al wat langer aanwezig waren en het wit
probeerde deze te verbergen. Een witte, stille wereld waarin wij wat wandelden.
Door de wijk heen dwaalden. Wat objecten zagen waarbij ik het niet kon laten om deze vast te leggen.
Omdat ook dat mijn zinnen wist te verzetten.
Dat fenomeen van dat zand en dat hoofd. Want wat je niet hoort dan wel ziet, dat is er niet.
Maar ook dat is een illusie. Dat is het ontkennen van een mate van realiteit.
Zoals Patrick weet op te merken. De achterdeur staat nog steeds open en de spam weet zich naar
binnen te dringen. Weer 20 pagina’s spam. Straks dient de machine weer te gaan stampen om de
beveiliging weer te gaan ontveiligen. Dankzij nucleus. Een mogelijkheid om zo’n site de lucht in te houden.
Of juist de aantrekkingskracht op te wekken van mensen die weer andere ongekende mogelijkheden zien
om dit geheel naar beneden te krijgen. One down. Of down en out.
In ieder geval wordt het geheel in de gaten te houden. En doe ik net alsof.
Vandaar dat ik niet alleen buiten was maar ook weer wat zinnen bij elkaar wist te sprokkelen.
Opdat er sprake is van enig vervolg. In een afgelopen rommelweek. Die begon op zondag.
Met dat bericht van Trudy…

BUITEN ZINNEN

Als U leest
wat er staat
onthoud ik U
mijn beweegreden;

als ik U
mijn beweegreden
onthoud heb ik
daar een goede
reden voor:

U bent gek
dat U dit leest
bent U gek
op woorden
waar
de betekenis
U schijnbaar
zinloos
voorkomt.

Heb ik contact”

Contact. Ik heb het deze week met verschillende mensen gehad. En dat was goed!
Maar met een woord als goed omschrijf ik slechts een gedeelte. Beter kan beter zijn.
En dat het straks allemaal weer best goed gaat worden…

Dank nogmaals. Voor de acties die jullie ondernamen!

Delen