Vriend Martin.

Haantjesgedrag wordt als bekend verondersteld, hennetjes gedrag doet daar niet voor onder. Ik bedoel hiermee te zeggen dat wanneer mogelijke kemphanen worden uitgeschakeld, dat het een verbaal gevecht kan opleveren, waarbij ternauwernood naar elkaar wordt geluisterd maar dat de een de ander op grond van argumenten probeert te overtuigen van het eigen gelijk. Dat hier niet overeenkomende belangen een rol in kunnen spelen, spreekt welhaast voor zich. Maar uiteindelijk komt er toch een oplossing naar voren, weliswaar gekoppeld aan een verhoging van de kosten, maar ook daar valt overheen te komen. Het is gelukt. Het is ons gelukt om het beeld dat wij hebben omtrent de expositie van NoordKopKunst op een elegante manier op te lossen. Waarbij de vrije hand wordt gegeven en waarbij wij als hobbyisten ons niet als kunstenaars zullen gaan manifesteren. Goedwillende amateurs is een omschrijving die ons beter past, maar ook een behoefte om met werken naar buiten te treden. Want ook daar is sprake van. De een met een focus op iets van hetzelfde maar dan iedere keer weer even anders, een ander die er een rommeltje van weet te maken terwijl een derde zich met uitgesproken werk manifesteert. En een ruimte die belangeloos ter beschikking komt te staan, genoeg ruimte om eenieder de gelegenheid te geven om zijn goedbedoelde kunsten tentoon te gaan stellen. Galeries vragen commissie, vragen een eigen bijdrage omdat zij daar hun bestaan op enten, en wij dienen als club een kleine bijdrage te leveren, waardoor wij twee maanden lang kunnen exposeren. Anderen mogelijke kunnen gaan inspireren dan wel de gelegenheid bieden om te gaan genieten van de kunst die daar tentoon hangt. En dat geeft mij wel een kick, geeft mij de gelegenheid om al die werken uit het duister van de zolder in volle schijn zichtbaar te maken. Maar als ik nu al zie aan mijn vriend Martin hoe hij met dit vooruitzicht omgaat…