Vingervlugheid.

Ideaal zo’n rekenmasjien. Vooral wanneer het simpelweg een kwestie van optellen is, maar je toch nog enige zorgvuldigheid dient te betrachten wanneer je vergeet om het plusje in te drukken. Kan je van het begin af aan wederom een optelling maken zonder het willekeurige getal daarvan af te trekken. Ik bedoel maar, hoe eenvoudig kan het drukken van een knopje zijn”! Balansen en de kans die ik loop ergens onderweg een foutje te maken is groot, is het geelgroen, wit dan wel oranje. Hetgeen overeenkomt met de waarschuwing die voor wat het weer betreft morgen van kracht schijnt te zijn. En dan is het bijzonder prettig om over een automobiel te kunnen beschikken, gelijk ik vandaag ook van dat middel gebruik heb mogen maken. Ach, simpelweg een kwestie van de tering en de nering als zodanig. ’t Was leuk vandaag, oude bekenden een hand te kunnen schudden, me op te maken voor een klus die ik ook al een aantal jaren voor mijn rekening heb genomen en het feit dat het in zeker zin ook nog eens dankbaar werk voor de ander kan zijn, mooi meegenomen. Een ander feit is het gegeven dat ik voor een belangrijk deel onder leeftijdgenoten kom te verkeren die iets met treinen hebben. En waar mijn belangstelling zich voornamelijk richt op een wat kleiner schaalmodel heb ik er toch geen moeite mee om zowel LGB als Piko door mijn handen te laten gaan… Treintjes, je zult de mannen de kost moeten geven die zich nog steeds met deze bijzondere hobby bezig houden en, in bijzondere zin, weten de modellen mij nog steeds te boeien. Nog boeiender wordt het wanneer het tot mij doordringt dat de baan in wording het afgelopen jaar een bepaalde ontwikkeling heeft doorgemaakt. Met treinen die in de vorm van een remise ’s nachts worden gestald, een treinbaan die nog wacht op de verschillende wissels die moeten worden gelegd en aangesloten en de hoeveelheid gekleurde draden die straks garant komen te staan voor een melding terug naar het controlestation. Of boompjes die ooit bij Ikea als decoratiestukken hebben gediend en nu een tweede leven krijgen bij die eerder genoemde baan in wording, waarop straks treinen zullen gaan rijden die een eigen buitenbaan ver te boven gaan. En dat alles met een bataljon aan vrijwilligers, de een gespecialiseerd in het een en de ander er zijn hand niet voor omdraait om te programmeren, te produceren dan wel om zijn geest over het geheel te laten dwalen, terwijl nog weer een ander ervoor zorgt dat ook de innerlijke mens niet vergeten wordt. Ik heb het over Grootspoor, dat ooit aan de wieg heeft gestaan van het therapeutisch traject wat ik heb doorlopen na mijn hartfalen, het feit van die ICD en alles wat zich nog meer in die tijd voordeed. Een handige vorm van therapie waar ik nog steeds de vruchten van pluk. En met die pluk ga ik nog een aantal dagen door, was het alleen maar om de reden dat het werken met dat masjien een beroep blijft doen op mijn vingervlugheid!