(ver)Traag de tijd!

Geplaatst op door

20100124-1264355440N2401fietsen938

Psychisch en fysiek. Fysieke pijnen die psychische pijnen in een ander daglicht weten te stellen.
Fysiek echter is goed voor te stellen: pijn een signaal dat er iets plaatsvindt dat niet geheel in
de haak is. En dan de vraag: wat eraan te doen” Wat aan doen” Wie kan wat waaraan doen.
Of stomweg dat hoofd gaan raadplegen. Voldoende zand in de buurt en wel degelijk de
mogelijkheid om daar gebruik van te gaan maken. Of: ‘het is vanzelf gekomen en zal dus ook
wel weer vanzelf…’ Zo werkt het echter niet altijd. Zo werkt het vaker niet dan wel.
Wat niet weet wat niet deert. En, om een ander triviaal voorbeeld naar voren te brengen:
‘komt tijd komt raad!’
Fysieke pijnen laten zich op verschillende wijzen zien: zij maken zichtbaar waar de pijn zich
voordoet. De verkrampte houding, de moeizame beweging, de absolute bewegingloosheid,
de foetale houding, sprakeloosheid en de grimassen die het gezicht weten te tekenen.
De stemming die ver beneden het nulpunt daalt, de absolute stilte die gevraagd wordt,
de duisternis waarin de ander zich weet te hullen, het afwijzen van elk contact.
De afgedwongen eenzaamheid. De rust, die geen rust biedt.
De tijd die zich niet laat meten door de rusteloosheid van de sensatie. Pijn.

Psychische pijnen zijn niet meetbaar. Psychische pijnen laten zich niet vergelijken met de hel.
Psychische pijnen leiden tot hel en verdoemenis en laten een navenant lijden niet zien.
Psychische pijnen laten zich nauwelijks voorstellen: en als deze pijn voor te stellen wordt
getracht om daar een mogelijke schaalverdeling te gaan gebruiken om de zaak voor de ander
duidelijk te maken: een verdeling van bijvoorbeeld 0 tot 8 of zeer licht tot ernstig zwaar.
Maar wat zegt dit dan”
Niets over de inhoud. Wel iets over het mogelijke karakter.
Misschien iets wat zich met een soort van ervaring laat vergelijken.
Maar wat is de zwaarte van het woord dood”
Wat betekent de titel: ‘ondraaglijke lichtheid van het bestaan”‘
En als de titel zich laat benoemen, op welke wijze kunnen wij dan betekenis gaan geven
aan een mogelijk veronderstelde inhoud”
Wat is dat precies empathie” En wat is dat gaan verworden”
Wie weet zich nog iets te herinneren van die eerste keer kiespijn”
Van die eerste keer dat het uitging. Dat hart wat brak”
Of die afgang die men voor jou had voorbereidt”
Het moment waarop je wel door de grond had willen zakken.
Getuige had willen zijn van je eigen begrafenis en je je daarin compleet had kunnen laten gaan.
En dit toch niet deed.
Omdat eer, overtuiging, verantwoordelijkheid of andere overwegingen op het spel kwamen
te staan. En ook dat voor een innerlijke beroering zorg ging dragen. Omdat…

DECUBITUS

Zo hulpeloos
als hij daar ligt
heeft recht
op Uw erbarmen,
vederlicht
zijn armen
dwangstand,
contractuur
grotesk
doorleeft
en
doorgeligt.

Het laatste woord klopt niet. En klopt toch ook weer wel.
En hoe ik hierop kwam” Ik sprak met Florence M(arije) en had het over mijn afgelopen carri”re.
Een terugblik in een notendop.
Onder het wokken. Eten wat bereid werd door anderen.
Waarin ik mijn voorkeur naar voren mocht brengen. En anderen met mij.
En wij, voor een moment, geen pijn ervaren.
Tenminste, ogenschijnlijk. Geen moment van verdriet wat zich voordoet, geen moment
waarop fysieke pijn zich manifesteert.
Geen psychische pijn naar de oppervlakte komt.
Geen moment waarop de een op de ander hoeft te reageren.
Omdat ieder in die andere wereld vertoeft. Voor dat moment.
Onder deze omstandigheid. Ook dan weer omdat…

20100124-1264355111N2401water929

Delen