v(er)oordeel

Geplaatst op door

20090619-1245362397N1706zaanstad728

Oordeel ver oordeel dicht bij uitspraak oordeel voordeel nadeel.
En dan de put. Want heisa is één ding, dingen delen een ander en in de oude valkuil stappen een veilig gegeven.
Waakzaamheid geboden. Maar door die vanzelfsprekendheid wordt herkenbaar weer die sleur.
De vanzelfsprekendheid. En daar dan nog een toefje ongekendheid bij…

Vorig jaar waren er drie infarcten voor nodig om mij dat één en ander te laten realiseren.
Dit jaar was ik argeloos op het terrein van Argus en heeft Ellen mij de ogen weer geopend.
Het heeft ook wat weg van een in slaap sukkelen. Proberen om de lodderigheid tegen te gaan,
het slaapverwekkende te ontkennen en de dagen weer te normaliseren.
Het ‘zoek de zon op’ van een wat grijzer jasje te voorzien.
‘Het zijn zo van die dingen, die doodgewone dingen’ die mij het zicht ontnemen omdat ik erover heen kijk.
Mijn blik wat op de einder richt.

En daardoor de keien niet meer zie. De kinderkopjes waarop ik loop.
En door te struikelen tot de ontdekking kom dat juist door alles wat zich nu voordoet,
een zeker feest ontstaat.
Van de herkenning tot het andere inzicht.
Van het wijzen tot een suggestie doen.
En dat er, zoals wel vaker in het leven,
ook nu weer sprake is van een causaal verband.
Simpelweg oorzaak en gevolg.

Het is goed dat beter is dan slecht.
De wijsheid van Martin Bril.
Ieder mens is toch ook weer het toonbeeld van zijn verleden.
De wijsheid van Wik Pijper”!

20090619-1245362554N1706bruynzeel732

Maar is dit wel een wijsheid”
Roept het vergelijkbare emoties op als het zien van de foto van die Bruynzeelkeuken.
De standaard in de jaren vijftig en zestig.
Van de twintigste eeuw. De vorige eeuw.

Ook ik ben het uiteindelijk product van mijn opvoeding.
En ook mijn ouders deden er alles aan wat binnen hun vermogen lag.
En liepen ook stuk op hun onvermogen. Met onmacht als gevolg.
De verschillen als oorzaak. Zochten mogelijk ook naar die vermaledijde waarheid.
En hulden zich… in zwijgen”!
Want ook zij waren thuis.
En als er sprake was van toen de vuile was…
die deed je niet de deur uit! Zwijgen! Zwijgen als het graf!

Kom daar eens om in de huidige tijd. Is dit mijn vorm van twitteren” Nog wat beleefd, van daag”
Neen, vandaag niet.
De soep uit de pot, het Italiaans gekruid gehakt, de ballen en de afgescheurde stukjes,
de champignons uit blik, de soepgroenten erbij en een pannenlap met vlammen…
Hotdogs, getwee”n in een aanbiedingsverpakking.
In plastic wat door die oranje HERO voor de berg is bedoeld.
Waar absoluut geen grijze zakken in terecht mogen komen.
Neen, het liefst doorzichtig plastic. Dat moet toch een groot feest opleveren.
Van al die plastic zakken waarin kleren, schoenen, groenten en
veel meer bederfelijke waar aan de ander worden meegegeven.

Om nog maar te zwijgen van de boekentas. Van die gerenommeerde boekhandel.
De winkels in de PC Hooft. Van Blokker, Smit en Intertoys. Van de Hema en de Gamma.
Als ik me daar nu eens wat meer mee bezig houd. Dan ben ik goed op weg.
Dan zal de vraag: hoe is het met jou, hoe is het met jullie en mogelijk
wat hebben wij vandaag beleefd, wat vloeiender over mijn lippen lopen.

Want nu heb ik er weer aandacht voor;
de verleiding van gisteren wacht en kijkt om dat hoekje…
ZIJ

Zij laat zich niet
bedotten evenmin

laat zij zich zien
bedwingen evenmin

laat zij zich gelden
bed winnen evenmin

laat zij zich gaan
beminnen evenmin
laat zij zich kennen;

beminnen even
min.

20090619-1245362224NP1010862

Delen