vari AB elen
Is dit wel iets voor de donderdag”! Ik zou me kunnen voorstellen van niet. Ik zou me zelfs kunnen voorstellen dat ik besloten zou kunnen hebben om dit geschrijf en dit gezever eens een dagje over te slaan, maar”
Al eerder sprak ik van een zeker houvast. Een soort van tewerkstelling die ik mij, geheel vrijblijvend, zelf heb opgelegd. Een vorm van behandeling bedrijven die verder reikt dan ik op dit moment kan vermoeden. Die ervoor kan gaan zorgen dat ik juist op, enig ander moment, anders tegen mijn huidig tijdsbeeld aan kan gaan kijken. Me weer anders druk maak om iets. Wellicht om niets misschien. De onrust en de tijd die het blijft vergen om meer vertrouwd te raken met mijn huidig lichaam. De interpretatie van de andersoortige signalen die mijn lichaam tot mij laat komen. Het anders werken van mijn hart en de geest die hierop reageert. Met een zeker laconiek schouderophalen. Een vorm van nonchalance. Maar dat is slechts ogenschijnlijk. Mijn geest bewandelt ongekende paden. Mijn lichaam loopt, simpelweg, wat mee. Haalt mijn schouders op.
Alsof het verscheidene grootheden zijn.
Alsof deze separaat van elkaar zijn komen te verkeren.
Alsof zich een ander paringsritueel voordoet, waarbij lichaam en geest, op termijn, weer in elkaar zullen gaan overvloeien.
Alsof nieuwe grenzen dienen te worden aangegeven.
Alsof de nakende eeuwigheid een eigen tol vergt.
Alsof zinnen een eigen melodramatiek cre”ren.
Alsof ik naar mijn eigen veranderde ik sta te kijken.
Alsof ik
TIJDLOOSHEID
Is het de stilte
die mij lamslaat
het licht
dat mij de ogen sluit
het bonken
van mijn hart
steeds sneller
weerbarstig
in mijn borstkas stuit
de lucht
bijkans ontnomen
een laatste zucht
de snik
waarop ik
boze dromen wachtend
in tijdloosheid
verstik.
Te delen. Het herplaatsen. Het anders neerzetten. Het met een andere blik gaan aanschouwen.
Het mogelijk aanreiken van. Het aanraken. De kwetsbaarheid. Deze keer heel impliciet. En dat voelt anders. Dat roept emoties op. Dat maakt reacties los. Golflengtes die bewegen… en ook dat roept weer reacties op. Als het onderstaande.
Een vorm van opstandigheid misschien.
Kwaad zijn.
Teleurgesteld.
Het er toch maar in zien te schikken.
Past daar de vrees in” Een re”el menselijk gegeven”
Een leven zonder vrees valt, per definitie, niet te vrezen.
Een leven zonder open deuren ook niet!
Alles zal relatief zijn en blijven.
En toch brengt dit gegeven grote emoties met zich mee.
Emoties die de kleur van zijn kunnen gaan bepalen.
Emoties die hun eigen plaats zullen opeisen.
Emoties die uitersten naar voren laten komen.
Emoties die klanken laten verstommen.
Emoties die huilen nader staan dan
LACHEN IS EN BLIJFT HET GEZONDE MEDICIJN!
En dat is voor vandaag mijn uitgangswaarde! Met ALLES!
: – )))) !
En komen deze woorden JU bekend voor”! Dat kan heel goed kloppen. Want als er andere zaken zijn die doen vermoeden dat de een het ander heeft nagelaten, is boosheid een reactie.
En die boosheid zoekt ook een uitweg. En die uitweg is dit medium. Dus mocht JU een suggestie hebben: ik zie daar naar uit!
Je levensplan herzien
Het perspectief op de toekomst bijstellen.
Je levenspatroon moet worden aangepast en normale bezigheden kunnen niet meer plaatsvinden.
Dat is een ingrijpende verliessituatie.
Dat maakt je onzeker
En boos
Volkomen legaal zou ik toch denken
Want als er van je “gestolen” word
Als je schade ervaart
Dan moet de frustratie een uitweg vinden
Tot je de regie van je leven terug weet te vinden..
Wat is je behoefte”
En wat zijn je mogelijkheden”
Wat is er WEL”
Er is een prachtige tijd..
Waarin je een hand weet uit te strekken
En daarmee in die van een ander grijpt
Je hebt Contact
Op veel en heel intense wijze
En raakt steeds Bewuster
Herken het wel
Dat Boze..
Dat alles minder-waardig maakt
Maar het neemt meer nog dan verdriet
Vreet energie
En levert maar heel kort voldoening
Raas en Donder maar eens
Gil en krijs
Daarna ben je doodmoe..
En hebt er niets aan.
Dank! Dank JU wel! DANK JU VANUIT DE DIEPTE! En dan heb ik het over mijn aangedane hart…
Dat hart van jou
dat aangedane hart
Dat liefdevolle
dat warme hart
dat stompende kastje in die bruine bast..
Dat is zijn waarde nog lang niet kwijt