Twee plaatjes!

Bedroevend. Of misschien is teleurstellend een wat betere omschrijving. Het hangt er maar net vanaf met welke instelling je naar die grote stad gaat. Maar vier plaatjes gemaakt, waarbij een plaatje doet denken aan een vorm van Graffiti, volgens de encyclopedie ‘een verzamelnaam voor afbeeldingen of teksten die op straat of op een andere min of meer openbare plaats met verf, verfstift of inkt zijn aangebracht.’ Volgens een officier van justitie valt dit onder de noemer ‘geweldpleging.’ Er is feitelijk sprake van geweld tegen de rechtsorde. En vervolgens citeert hij een collega uit Den Haag als volgt: “Hoewel sommige mensen graffiti ervaren als kunst, zal het merendeel zich eraan storen en het beschouwen als verloedering van de samenleving”, en dat alleen door het feit dat de betreffende kunstenaar op een heterdaadje werd betrapt. Het is dan ook logisch dat Banksy zich hult in stilzwijgen, dat zijn herkenbare kunst tot kunst wordt verheven en dat mensen die zich aan zijn werk storen genoegen zullen vinden in het feit dat werken van zijn hand door een laag witte verf alsnog verloren gaan. Uitingen gekoppeld aan de huidige tijd, de omstandigheden die een rol kunnen spelen en het feit dat juist kunst dat wat schurkt tegen het huidige moreel, het alleszins in bepaalde kringen absoluut niet goed doet. Het heeft wat weg van een persoon die de tong uitsteekt, waar de middelvinger tegenwoordig het symbool is om de ander grof te bejegenen. En waar de noemer ‘schijt aan jou hebben’ nog enigszins een rol kan spelen in de huidige vormen van communicatie, is het aan de andere kant toch wel bijzonder dat sommigen met hun werken ware kunstenaars zijn. In plaats van een bedompt atelier kiezen zij bewust voor die openbare ruimte, voor een lichte vorm van verzet en waarschijnlijk ook nog voor de adrenalinekick waarbij het werken gepaard gaat. Waar Appel zich beperkt, heb ik reeds een aantal boekwerken gezocht en ook gevonden. Sta ik geregeld versteld van de creativiteit die onbekende kunstenaars tot hun beschikking hebben. En waar de een ternauwernood zijn verf ziet drogen, is een ander niet te beroerd om zijn werk daaroverheen naar voren te gaan brengen. Een teken van de huidige tijd”!