Terug in de tijd passeert…

Het had wel wat, wanneer pa op zijn merk lag, de spruitjeslucht langzamerhand de woonkamer verliet, de kolenkachel nog even snorde en het oog van het Blaupunkt radiotoestel in het Bruynzeel wandmeubel langzaam doofde. De designstoelen met hun teakhouten leuningen en een bank van een navenant design. En pa die zich van geen kwaad bewust was, de ogen gesloten en zo af en toe een zacht gesnurk door de kamer liet gaan. De oorverdovende stilte doorbrekend, terwijl wij op kousenvoeten door de ruimte slopen. En om over het een en ander te worden onderhouden dit veelal in de keuken plaatsvond, alwaar een doorgeefluik de mogelijkheid bood om gesprekken die niet voor andermans oren bestemd waren, alsnog af te luisteren. De school die op een bepaald moment wachtte, het werk waar pa zich mee bezighield, en de Kaptein Mobylette waarmee hij zich verplaatste. De Arsenalsigaretten voor het noodzakelijke longenonderhoud, de Brandweer als zijn uitlaatklep en het Ministerie van Landbouw waarvoor hij werkzaam was. Tot het moment waarop een Daf variomatic op het garagepad verscheen, in een groen/witte uitvoering. Verstrekt vanwege zijn werkzaamheden die nogal eens het platteland rondom Alkmaar betroffen. Uitsluitend en alleen voor zakelijk gebruik, zodat ook een particuliere auto noodzakelijk werd geacht. En de maandelijkse aflossing die in de beginperiode 76 gulden in de maand betrof en waar het Bouwfonds Nederlandse Gemeente in de figuur van de heer de Groot maandelijks aantekening van hield. Begin jaren zestig, een huis met garage in het Hoefplan voor het luttele bedrag van 29.000 gulden. En waar ook toen al een hypotheek op kwam te rusten, ondanks het feit dat door het overlijden van zijn moeder pa in het bezit kwam van een tweetal huizen in de Lindenlaan. Die respectievelijke voor 4000 en 5000 gulden van eigenaar wisselden… Auto’s passeerden de revue en een doorlopend krediet behoorde ook tot de mogelijkheden. Geld werd in aangepaste loonzakjes aan de werknemer uitgedeeld en het einde van de maand werd iedere keer opnieuw gehaald. Verre bestemmingen voor wat betreft vakanties gingen in de regel niet verder dan een paar honderd kilometer in Duitsland dan wel bleef het strand van Egmond favoriet. Zeker toen er een eigen vakantiehuisje op het strand kwam. Vrienden werden ingeschakeld om het geheel op te bouwen, Mart Gul bracht het spul naar de gewenste plek en het bouwen van een eigen kakdoos bezorgde de nodige perikelen. Om van een wateraansluiting nog maar te zwijgen. En zondag was er dat verplichte nummer: met eigen vervoer naar Den Helder om daar de dag bij opa en oma voor een belangrijk deel door te brengen. Want waar de ene dochter in Nederland woonde, was de andere dochter onbereikbaar: in Indonesie, in Venuzuela dan wel uiteindelijk in Veendam en Stadskanaal. Groningen dus, waar het aardgas lag te wachten en waar Slochteren nog geen naam had. Waar de Nederlandse Aardolie Maatschappij in Schoonebeek met jaknikkers olie uit de grond haalde die vervolgens in Rotterdam in Pernis werd geraffineerd. Gekraakt, zoals er tegenwoordig woningen in Groningen kraken dan wel scheuren en de neiging vertonen om… Terug in de tijd door een foto van een fakkeloptocht in de krant een beeld at doet denken aan Freek de Jonge! Neen, hij is het! Zijn wortels liggen in Groningen en als rechtgeaard Grunninger heeft hij de mogelijkheid om de mensen daar een hart onder de riem te steken. En wat doet Den Haag” Nog even er er zijn die gangen naar die andere bureaus…