Tag: Zalige Kerstvlucht

‘Je stinkt naar rook!’, als welkombegroeting na een Zalige Kerstvlucht. Nadat een behoorlijk aantal jaren geleden ‘De Grote Vlucht’ van Heijermans op het programma heeft gestaan. Toen in het voormalige Scagontheater, gisteren in Hal 25 alwaar zo’n kleine vierhonderd mensen zich verzameld hadden. Waar theater werd gespeeld, waar soep werd uitgeserveerd, waar muziek werd gemaakt en waar mensen hun kookkunsten konden inleveren bij Rebecca, om niet veel later aan een vijftig meter lange tafel met elkaars handen vast een minuut stilte met elkaar doorbrachten, gevolgd door een warm applaus. Waar chaos heerste, waar het geheel op de toevallige voorbijganger mogelijk een rommelige indruk maakte, maar waar vooral mensen elkaar konden ontmoeten. Niet in de laatste plaats door de grote stickers die hen, bij binnenkomst, op de borst werden geplakt. En waarvan het de bedoeling was om een vorm van verbinding tot stand te brengen, hetgeen bij mij de herinnering van ‘Hallo Bandoeng, ja moeder hier ben ik’, gelijk voor de oorlog getracht werd om een bericht naar de Oost te verzenden. Ook dat was een verbinding, die in de huidige tijd nog nauwelijks voor te stellen is. Waarbij Radio Kootwijk nog een glansrol speelde. Toen. Maar gisteren was er sprake van een andere verbinding: verbondenheid. En wat ons bond was de rook die door de houtgestookte kachels in Hal 25 voor die bepaalde sfeer zorg droegen. Waardoor de inzet en de opzet van de Zalige Kerstvlucht als bijzonder geslaagd kan worden beschouwd. En waar in eerste instantie van enige verwarring sprake was, werd dit al snel ingeruild door de vele stemmen van de mensen die zich daar verenigd wisten. Waar koffers werden uitgedeeld en niet veel later weer werden ingezameld om weer wat later deel uit te gaan maken van de act die hen, aan tafel gezeten, werd voorgeschoteld. Lieden in stofjassen die door de Hal heen liepen, wat later bewegingloos bleven staan om dan, de een na de ander, de koffer te laten vallen. De swingende processie die ontstond en het blaasorkest van drie personen die het geheel wisten op te fleuren. En het gemak waarmee de meegebrachte etenswaren werden verorberd. Het drankje dat gedronken werd en de ‘verslaafden’ die zich verenigden buiten de Hal, om alsnog een aura te dichten dan wel stomweg te gaan genieten van dat andere ‘rokertje’. De verbeelding die juist deze verbinding tot stand wist te brengen en het geheel van een glans wist te voorzien die juist deze avond als Kerstavond zo bijzonder wist te maken. En dat dit vermaak nog een beetje heeft gezorgd voor het verzetten van de zinnen…