Tag: Windows 10

Het zijn zo van die kleine irritaties. Maar irritaties roepen in de regel ook nog eens een frustratie op. Neem nu, bijvoorbeeld, windows. Laat ik nu in de regel veelal het oude bestaan, heb ik in een moment van verleiding besloten om naar windows 10 over te stappen. En dan komt het: werken in open office, nagelaten om een document af te sluiten en vervolgens het document op te gaan slaan, weigert het systeem dit te doen om vervolgens niets meer te doen. In de regel heb ik dan de hoop gehad dat, bij het wederom op starten van het systeem vervolgens te ontdekken dat… het systeem als zodanig iedere verdere dienst weigert. Dan moet ik me beheersen om het totaal het raam uit te smijten, waar windows eigenlijk voor opteert. Windows, een raam en mijn frustratie. Dan zit er niet veel meer op dan alsnog, via een andere weg, toch te proberen een raam te openen, die mij een blik op de wereld biedt. Ik bedoel maar, hoe eenvoudig kan het leven zijn. Maar juist die veronderstelde eenvoud nekt mij. Niet dat ik direct mijn kop laat hangen, tegen de wind in probeer mijn zinnen te verzetten, dan wel de woorden te vinden die juist op deze dag, de eerste van de maand september mijn kleur zouden kunnen bepalen, maar me juist tot deze woorden laat verleiden. Voor zoever er in dit kader sprake kan zijn van een verleiding en de veronderstelling dat het juist die verleiders zijn die pogen het leven zo (on)aangenaam/aangedaan mogelijk te maken. Ik geef het je te doen. En het meest vervelende is, dat ook anderen hier mogelijk het slachtoffer van kunnen zijn. Wanneer de vraag zich dan voordoet hoe of deze vorm van windows bevalt, kan ik hooguit concluderen dat het niet bevalt en wanneer er sprake kan zijn van een bevalling dat dit veel weg heeft van een tangverlossing, dan wel dat een vacuumpomp een uitkomst zou kunnen gaan bieden voor zover een Sectio Ceasarae daar een wezenlijke rol in zou kunnen spelen. Die keizersnede als ultieme poging om de problemen daaromtrent op te gaan lossen, voor alles in het oneindige oplost…
Zo, dat staat! En een geweldenaar die deze woorden de strot omdraait. Of ik zou zelf een poging moeten wagen, maar ook een waaghals gaat dit keer niet in mij schuil. Neen, dan doe ik liever boodschappen en weet dat ik voor een deel aan het hamsteren ben geslagen. Die andere verleider die er steeds opnieuw in slaagt mij een bonuskaart te ontlokken. En wat een leven dreig ik dan te krijgen, wanneer die kruidenier zegt daar geen gebruik van te maken, maar ondertussen mijn gangen na kan gaan. Een gedeeltelijke frustratie bekruipt mij en ik spreek de hoop uit dat dit niet voor de aankomende maand opgeld doet. Dan wordt het tijd dat niet alleen de rapen op tijd gaar zijn, maar dat de verschillende stamppotten ook weer op het menu gaan verschijnen. De afgeschoten wilde zwijnen opgediend gaan worden met een appel in de bek, de herten in de goulash worden opgediend en de reebruine ogen door de Selvera’s nieuw leven wordt ingeblazen, de postkoets op het toneel verschijnt en ieder vereniging zich wederom stort op het nieuwe seizoen, met de grootste verrassingen en de broodnodige veranderingen voor de verandering. Kijk, zo kan en negatief begin uiteindelijk positief eindigen en de wetenschap dat mijn huisleverancier ook weleens een foutje maakt, ach het geeft mij morgen weer een reden om naar de HEMA te gaan, terwijl Blokker de volgende CEO uitnodigt om het zinkende schip voor een ondergang te behoeden. De Titanic ging spelend ten onder, V & D probeert te redden wat er nog te redden valt en ook Blokker en de vele holdings proberen in de geest van wijlen Jaap te reddenwat… een lege winkels in de stad en wat een voorspelbaarheid blijft zich voordoen. Iedere stad is op die manier voor iedere andere stad in te ruilen en waar ooit sprake was van een verTrossing dwalen wij steeds voorspelbaarder van ’s Heren wegen af! Tot morgen met… een goede hoop!