Kaalslag.
Als de kaalslag die onze buurt vandaag trof kenmerkend is voor de uitslag van de verkiezingen, dan staat ons in het politieke landschap van morgen nog het een en ander te wachten. Dat hoge bomen in de regel veel wind vangen, mag als bekend worden verondersteld, dat de bomen niet de gelegenheid hebben gekregen om de schoonheid van het voorjaar te verwelkomen, kan hooguit te maken hebben met het feit dat een enkel rood kruis voldoende bleek te zijn om deze met wortel en al aan de aarde te onttrekken. En waar het stembiljet vroeg om een rood hokje te zetten op de lijst van vele minder gewenste partijen, ook dat zal geen invloed hebben gehad op die eerder genoemde kaalslag. Hooguit dat mensen die daar verstand van hebben waarschijnlijk anderen hebben verteld dat het de hoogste tijd was voor verandering. En waar ruim dertig jaar geleden de bomen werden geplant, waar de wijk zichtbaar van opleefde is het nu het gemis dat zich voordoet. Een enkele boom is tot nu de dans ontsprongen, maar morgen zullen zij ook het loodje gaan leggen. Want de kruisen zijn ongenadig, nog even genieten om dan slechts grijze lantaarnpalen te kunnen verwelkomen. Zo simpel is het in een buurt, zo moeizaam zal het straks gaan worden. Worden wonden gelikt, analyses opgemaakt en zal de ene regerende partij zich genoodzaakt zien om in de oppositiehoek te gaan begeven. En zal de B.V. Nederland zich gaan opmaken voor een volgend kabinet en als het aan zijn ballen zal liggen kan het hooguit Rutte zijn die voor een volgend kabinet tekent. Hoewel… Paul Kusters had daar afgelopen maandag een pittige cartoon aan gewijd. Een cartoon die ik op een dag als vandaag aan mijn volgers zeker niet wil gaan onthouden. En dat ik alsnog heb besloten om mijn zwevende keuze om te zetten in een duidelijk rood gemaakt hokje… dat mag niet alleen de pret niet gaan drukken, maar tekent ook de wil die ik uiteindelijk toch heb laten prevaleren. Want dwars als ik ben heb ik me toch aan de spoorstaven dit keer overgegeven!
Recente reacties