Tag: Schuldig

Het mag ook wel na zoveel jaar dat de vergankelijkheid toeslaat. De verf bladdert, het hout werkt en de naden laten veel te raden zien. Een spin misschien” Een dolende mier” Een wesp dan wel een bij” Vergankelijk. Gelijk alles vergankelijk schijnt te zijn. Zelfs halveringswaarden, laat staan een enkel druppel die zich losmaakt uit de zee. Zich opmaakt om weer terug te keren, gelijk een wind die rond mijn hoofd heen waait. Ik permitteer me dit keer wat dichterlijke vrijheden in de relatie tot de kwast die ik hanteerde. De ene kwast de andere, bij wijze van spreken dan. Het voornemen wat werd ingelost en de daad die daarop volgde. Voorspelbaar aan de ene kant en het idee hoelang deze klus zal gaan duren aan die andere kant. Want tijd schrijdt immer(s) voort. En dat de wind een geseling uitvoert, is dit keer minder mooi meegenomen. De strakke lak kent haperingen, vezels van een onbekende soort en laat haren zien die mogelijk van de mijne zijn gekomen. Met de kop in de wind, de handschoen opgenomen en aan mijn hand geschoven, kan het haast niet anders dan dat ik een wedstrijd aanga met de werkelijke en de gevoelswaarde voor wat betreft het weer. Neen het voornemen duldt dit keer geen uitstel, hoewel Piet er alles aandoet om het weer naar zijn hand te gaan zetten. Opdat festiviteiten doorgang vinden, de plaatselijke middenstand hier de vruchten van plukt en het feit dat ‘het weer mede mogelijk wordt gemaakt door…’ en vul dan een grootgrutter, een zorgverzekeraar, de Nederlandse Spoorwegen of makers en bedenkers van het feit dat ook zij het ‘niet leuker kunnen maken…’
Wanneer ik niet de beschikking heb over een blaasbalg zou ik een blaaskaak kunnen zoeken. Gelukkig hoef je dan in Nederland niet eens met een lantaarntje te gaan zoeken, sla een willekeurige courant open en de blaaskaken vliegen rondje oren. Of zij binnen dan wel buiten de grenzen vallen, zelfs dat doet er niet meer toe. Waar de G7 in Garmisch Partenkirchen Obama dit keer geen Berliner laten uitspreken, is het de Lederhose waarmee hij op termijn de geschiedenisboekjes zal gaan halen. Dat de Aarde nog hooguit twee graden zal opwarmen en dat goede voornemens veelal in de loop van een nieuw jaar sneuvelen en in de loop der jaren zorg dragen voor bergen aan papierwerk opdat ook die voornemens goed zijn voor de economie, geen mens die zich daar uiteindelijk nog druk om maakt. Vergankelijk. Een noemer die ik vandaag van een andere inhoud probeer te voorzien. Opdat straks de voorkant er gelakt gelikt komt uit te zien. En dat de wind en een enkel blad, een enkele haar en een enkele zandkorrel er alles aan doen om juist deze woorden te ontkrachten, morgen heeft Piet beter weer beloofd en waar beloofd wordt kan hooguit de sponsor van het weer mede schuldig worden verklaard!