Tag: Rutte & Co

Het is jaren geleden dat de Nederlanden werden getroffen door een storm. Sterker nog: ik grijp terug naar 1566, een jaar waarin honger, onvrede en armoede het volk in beroering bracht. Daarnaast is het een protestantse dominee die in een preek oproept tot het plunderen van kerken en kloosters. In Steenvoorde nota bene. En het volk liet zich deze oproep welgevallen. Vanuit Steenvoorde trok de storm over de Nederlanden. Richting Amsterdam en even later Utrecht. Alwaar de toenmalige aartsbisschop het bijkans letterlijk in de broek deed. Geenszins last had van de broekriem die hij nog steeds onder zijn pij verborgen hield. Wanneer Koning Filips bericht ontvangt omtrent deze ongein, is het Alva die hij, met legers, op de Nederlanden afstuurt. Willem van Oranje trekt, op datzelfde moment, aan zijn kuierlatten en vlucht richting Duitsland. Mogelijk dat dit iets verklaart omtrent de populariteit, vele eeuwen later, van Duitsers en ons Koningshuis. Maar dat blijft gissen. Zoals er, vandaag, nog veel meer te gissen valt. Bijvoorbeeld de vele rookgordijnen waar huidige politici optimaal gebruik van weten te maken. En het volk dit niet alleen door de strot weet te drukken, maar dit ook nog als zoete koek laat slikken. Van Balkenende, die daar ook een handje van had, herinner ik me nog de uitspraak: ‘eerst het zout, dan het zoet.’ Of dat pannendak wat zich beter bij droog weer laat vervangen, dan dat het schuil gaat in de regen. Waarna Dr. Mr. Jan Peter een volgend rondje in een Ferrari, gesponsord door Kroymans, over de Binnen- en Buitenhof in Den Haag scheurt. Daar draait het vandaag een weinig om. Onheil wat in de lucht hangt en het gebruik van woorden dan wel omschrijvingen om, in de logica van eufemismen, het volk een rad voor de ogen te draaien.

Pamperen. Niet alleen in de wieg maar tot ver over het graf. Geesten rijp maken. Signalen vroegtijdig afgeven. Het gebruik van oer-Nederlandse beeldspraak: ‘er is storm op komst’ of het verkeren in zwaar weer. ‘ De klok die veelal rond de klok van twaalf verkeert. Of seinen die verkeerd zijn afgesteld: ‘oranje, maar dan de donkerste uitvoering.’ Bijna rood. Dit keer niet bij benadering. Het overdrijven door aan te geven dat er sprake kan zijn van een teloorgang. Een hele voorziening die weg dreigt te vallen. Het vangnet wat te grote gaten vertoont. Bij niet ingrijpen, de onhoudbaarheid van de uitvoering van zaken naar de knoppen te zien gaan. Het ontsporen van bestaande situaties. Of het oplettende van: ‘let op, geld lenen kost geld!’ De Stichting Ideele Reclama, die ook steeds minder in kranten verschijnt. Opdat het ooit aanwezige ideaal aan waarde heeft ingeboet. Er haast geen sprake meer kan zijn van een ideaal. Want dat zou weer kunnen duiden op het feit geen oog meer te hebben voor de werkelijkheid. De realiteit van alledag.

Spreek niet over bezuiniging, maar gebruik woorden als ‘hervorming’, ‘afslanking’, ‘versobering’ en, een pracht vondst ‘ombuiging’. Een ‘heroverweging’ doet het ook uitstekend in de verschillende ‘polls’. Want woorden van Maurice zijn goud waard. Uitfasering. Ook een pracht woord. Gewoon de handel opdoeken. Als in het verleden het woord ‘amoveren’ stomweg stond voor slopen. Modernisering. Dat roept associaties op met renoveren. En dat klopt dan niet helemaal. Want modernisering van de arbeidsmarkt klinkt heel anders dan ‘u krijgt nog maar maximaal een jaar WW’, of ‘u kunt voortaan per direct en zonder vergoeding op de keien worden gezet.’ Hetgeen de betrokkene dan wel een gevoel van vulling in het buikgedeelte zou kunnen geven. De stenen die in zijn maag zijn gesplist.
Verminder niet, maar huldig het standpunt dat er sprake is van een ‘substantiele vermindering’, indien je de helft saneert. Met andere woorden: eruit schopt. Zorg er verder voor dat het glas voor de helft vol blijft: half leeg draagt nu eenmaal zorg voor een andere associatie. Van de tien oorspronkelijke vingers blijken er, achteraf, nog zes beschikbaar te zijn. Dat dan een niet gemeend halleluja klinkt, komt nauwelijks ter sprake. Maak duidelijke afspraken; ‘geef het land terug aan de hardwerkende Nederlanders.’ Laat afhankelijken zich maar vervoegen bij de voedselbank. Waar zure appels dit keer in de aanbieding zijn. Wijs mensen op hun eigen verantwoordelijkheid, en mensen die dit niet (meer) kunnen over aan hun lot. Lieg desnoods onder de noemer van dat oude bestwil leugentje. Knabbel, als het enigszins kan, iedere keer een stukje van de goudrand af. Gelijk in het verleden reeds vele voorgangers, uiteindelijk, ook het onderspit mochten delven. Doe je beter voor dan je bent: de mensheid wil besodemieterd worden en maak daar dan optimaal en maximaal gebruik van. Dat misbruik kan worden gestraft, komt in jouw handboek niet meer voor. Je gaat toch niet je eigen put dempen” Zeker niet nu het kalf uit de wei verdwenen is. Laat staan dat je die kip nog een kans geeft: pluk de dag en laat na een eitje te tikken. Want stel je nu eens voor dat het ei wel de handtekening van Faberge draagt. En als laatste valt te overwegen om een pretpark te openen. Een park waarbij struisvogels als inspiratiebron hebben gediend. Het een volgend item op de beeldbuis blijkt te zijn, wat meer dan de helft van de kijkers weet te boeien: de grote kop in het zand steek show. Een mogelijkheid om eindelijk een ander gezicht te laten zien.
Als ooit Freek de Jonge in zijn show te berde bracht: ‘ik zag mijn kont laatst in de spiegel en dacht verrek, daar heb je Wiegel.’ Mogelijk dat een uitspraak op termijn de volgende zou kunnen zijn: ‘wat zit je nou te grutte, heet jouw broer ook Rutte”‘

Blijf lachen! Ook al zijn de druiven zuur. Doe dan een boer die kiespijn heeft na!