Tag: Rene Diekstra

De ruiters van het einde van de dageraad. Een ruiter aan het einde van zijn dageraad. Zo zwijgt de snaar en zal de stem nooit meer voor die bepaalde toon kunnen zorgen. Want niet alleen is de stem nu dood, ook de vingers die snaren konden beroeren, laten het afweten. Een Ier die met Bruce en Baker een tweede supertrio het leven gaf. Een blanke blues gitarist: Gary Moore. De man die alles kon op zes snaren en uiteindelijk koos voor drie. Waar EC hem voorging, deed hij het op zijn manier na. Waar Clapton beroemd werd door de Yardbirds, John Mayall en Cream, was voor Moore een carrière weggelegd bij Thin Lizzy, G-Force, Skid Row en dat andere supertrio. Jack Bruce en Ginger Baker. In een memoriam wordt gesproken over de rijkdom aan expressie. Iets wat opgaat voor de klanken die Gary aan zijn snaarinstrument wist te ontlokken. Neem nu dat nummer waarmee hij doorbrak. Still got the blues was niet alleen een tranentrekker, maar ook in staat om naast het kippenvel garant te staan voor de afdeling koude rillingen. Koude rillingen zonder daarbij de gaan ijlen. Want waar een concert mogelijk de hoogte van een kookpunt kon behalen, was het slechts de opeengepakte massa die met elkaar de genoeglijke temperatuur wist te delen. En dat alles in drie akkoorden.

Dat van Kooten en Campert samen bij de dichterstour Saint Amour weemoedig afscheid nemen. Waar Gary op 58 jarige leeftijd afscheid van dit aardse neemt, gaan 69 en 81 op tournee. Al 41 jaar vriendschap staan garant voor de tour. Gebaseerd op Valentijnsdag in Valentijnsmaand. Februari bij uitstek. Waarbij rozen, harten, kaarten en ongekende afzenders een rol kunnen gaan spelen. Waarbij vele stille liefdes kunnen worden gehoopt, gekoesterd, gewenst en misschien ook nog wel eens worden vervloekt. Maar dat laatste zal dan niet gepaard gaan met al het zoete van het overvloedig rood wat ook hier door de commercie is binnengehaald. Halloween, Valentijn, de X-mas overvloed en misschien op termijn de Internationale dankdag voor het gewas. Een Europees gezamenlijk initiatief waarbij de overvloedige oogsten onder het Europese gepeupel, zonder enige subsidie, worden verdeeld. Waarbij Frankrijk zijn wijnen via de Rijn laat vloeien, waarbij Duitsland zijn Braadworst en Nederland de zuurkool van Kramer aan alle anderen doen toekomen. Waar Poolse patatten en de spitskolen uit het voormalig oosten vanzelf naar het westen rollen. Waar Dichters en Schrijvers een overvloed aan letters over onze hoofden heen weten uit te strooien en waar een regen van kleuren een rol gaat spelen. De hoornen des overvloeds glansrijk alle kritieken weten te doorstaan. Wanneer er niet op een dubbeltje gekeken hoeft te worden en allen, voor 1 keer op 1 dag dat gevoel weten te delen: ‘Alle mensen worden broeders.’ Vrouwen niet uitgezonderd!
Neen, dit is zuiver bedoeld als een inleiding. Omtrent een stuk waarmee Diekstra mij weer eens wist te verblijden. Tenslotte is hij een erkende ‘babyboomer’ en bevind ik me, met hem, in die vergelijkbare leeftijdscategorie. Afdwalende gedachten, afbladderende geluksgevoelens. En stelt dan een aantal vragen. Zoals de volgende. ‘Hoe vaak dwalen uw gedachten af als u iets aan het doen bent” En wat is het effect op uw gevoelens als uw gedachten afdwalen” Dat is niet nieuw. Dat is al eeuwenlang een vraagstuk dat zich in diverse uitspraken mag verheugen. Carpe Diem en de dagen die zich laten plukken, of het taoïtische advies om zoveel mogelijk ‘in het hier en nu te leven.’ Of de volkswijsheid ‘denk niet aan de dag van morgen die heeft zijn eigen zorgen’ dan wel ‘gedane zaken die geen keer meer nemen.’ Leef nu, betaal later zou juist voor deze tijd iets kunnen zijn. Ik betwijfel echter of deze wijsheid wel opgeld doet. Zeker gezien de opmerking van de huidige tijd: ‘Let op, geld lenen kost geld.’ Maar mogelijk komt er een antwoord op deze prangende vraag. Dankzij de iPhone, de populaire mobiele telefoon van Apple. Want de vraag was heel simpel: ‘denk je aan iets anders dan wat je op dit moment aan het doen bent”‘ Hierbij kon men ook aangeven of, indien hun gedachten afdwaalden, dat naar iets negatiefs, neutraals of plezierigs uitgingen. Wat de conclusie voor dit moment is dat het afdwalen van gedachten heel vaak voorkomt (in maar liefst de helft van de genomen steekproeven). Verder dat het bij alle activiteiten voorkomt: werken, televisiekijken, sporten, boodschappen doen, koken, naar muziek luisteren, enzovoorts. De minst afdwalende activiteit, en dat zal weinigen verbazen, is seks.

Maar belangrijker en meer verrassend dan deze bevindingen, is de bevinding dat mensen minder gelukkig worden wanneer hun gedachten afdwalen van datgene waarmee ze op dat moment bezig zijn. Dat geldt natuurlijk vooral als gedachten afdwalen naar negatieve zaken maar ook denken aan leuke dingen maakt je niet gelukkiger dan je concentreren op wat je op dat moment aan het doen bent. Maar de allerbelangrijkste bevinding is de volgende: alles tesamen genomen blijkt dat wat we denken belangrijker is voor ons geluksgevoel dan wat we doen. Dus met name voor de doeners onder ons: het zit toch echt tussen de oren. En voor de piekeraars: mogelijk helpt een medicijnverhoging…”! Of simpelweg een ladder. Of stomweg een goede worp. Een uitweg in die put. Want ook daar kan de klacht tussen de oren zonder iets te doen een ongekende rol blijven spelen. Ruiters. Ook weer zo’n overtuiging. Het einde van de dageraad.
Wit, rood, zwart en (vaal) bleek zijn kleuren die ergens voor staat. De valse vrede, het bloed op het slagveld. De zwarte, dorre velden en het ultieme verval. De bleekheid van de huid als bij lijken. Van anticrist, de vernietigende oorlog, honger en oneerlijke handel eindigend in de dood zouden gedachten kunnen zijn die vallen onder de categorie afdwalen. Wanneer de betrekkelijkheid van geluk en leven in die dwalende gedachten aan het afbladderen zijn.
En waar dit verhaal voor vandaag een einde kent, kan het best wel weer morgen zijn als…

APOCALYPS

Wagner jaagt, met helse pauken slagen

dondert door tussen mijn oren,

de wereld weet wat ik heb

uitgevreten, zal het weten…

Wagner jaagt door mijn oren hoef

getrappel, zwaar’ gekletter licht

der duisternis laait op:

tussen mijn oren slaat

de wereld

stil.

p.s nog stil gestaan” Bij het (proef)alarm”!