Tag: Naarden

Sporen. Tientallen dan wel ettelijke honderden handen hebben hun sporen achter gelaten. Niet zichtbare sporen dit keer, hooguit wat verwoest DNA. Zichtbaar te maken wanneer er gebruik wordt gemaakt van onderzoeksmateriaal. Forensisch materiaal in geval van en misdrijf. Het enige misdrijf dat het onderwerp van deze sporen valt te verwijten, is dat het gedurende een bepaalde tijd vast heeft gelegen. Gemolesteerd voor een bijzondere gelegenheid: het Naardens Fotofestival 2013. Om de bezoeker de mogelijkheid te bieden een blik te werpen in het vastgelegde werk van Joost van den Broek. GOED VOLK getiteld. En het is juist dat niet zichtbare spoor dat mensen achter hebben gelaten dat dit keer mij raakte. Meestal wil ik een boek aan mijn bezit toevoegen dat niet alleen in onberispelijke staat verkeert, maar ook nog eens door geen enkele hand dan wel vinger is aangeraakt. Wanneer de folie als een beschermend laagje aanwezig is, zal ik dit werk kopen. En dan is het aan mij wanneer de folie wordt verwijderd, mijn handen de rug beroeren en ik mij over de inhoud wederom verbaas. Niet eerder dan wanneer dat inkijkexemplaar heeft aangegeven dat de inhoud de moeite waard is…

Ook ik laat sporen na. Ben op ieder moment te traceren. Simpelweg door dat ‘kassie in m’n bassie.’ Sta daar gelukkig niet lang bij stil. Stilstaan is eenvoudigweg langzaam doodgaan. En dat kan, op dit moment in mijn leven, niet de bedoeling zijn. Waar anderen de gelegenheid wordt aangeboden om te gaan ‘onthaasten’ om de dagelijkse stress de kop te kunnen bieden, onthaast ik mij met mijn dageljkse wandelingen die mij de tijd geven stil te staan bij andere beslommeringen. Wat te eten, wat te doen terwijl er nog voldoende klussen op mij liggen te wachten. De keuzes die ik maak en de veronderstelde verwachtingen van anderen waar ik niet geheel en al aan voldoe. Bewust me bezighouden met de prikkels die zich voordoen, dan wel worden aangereikt. Rotterdam, Naarden en Alkmaar. Om enige dwarsstraten naar voren te brengen. En niet, in de laaste plaats van deze overvloed te genieten. Ik ervaar dit als een overvloed. En van die overvloed blijf ik constant proeven. Zo laat het bitter zich door het zoet verwelkomen, laat de drank de koelte toe terwijl de hitte voor een moment het onderspit delft. En dat geheel gekleurd naar eigen smaak. En die smaak… blijkt geregeld een voorbode van die andere smaken die zich voordoen!